Brzask - SKUBAS

Kiedyś opowiem Ci

Od zmierzchu aż po świt

Jak wędrowałem przez

Mokradła, mokradła

Czerwonooki stwór

Rzucił na mnie posępny cień

Drogę przysłonił i

Do światła, światła

Uspokoi mnie

Polarnego słońca brzask

Gdy padnę zmęczony na śnieg

I pędem w ponury las

Korytami martwych rzek

Biegnę daleko gdzieś

Od pragnień, pragnień

Przeszywa mnie na wskroś

Jastrzębia milczący wzrok

Więc uciekam w chwile gdy

Upadnę, upadnę

Uspokoi mnie

Polarnego słońca brzask

Gdy padnę zmęczony na śnieg

Kiedyś opowiem Ci

Od zmierzchu po blady świt

Że świat jest stworzony dla

Odważnych, odważnych

Drogę pokazał mi

Równowagi odwieczny stróż

Gdy oddaliłem się

Od prawdy, prawdy

Uspokoi mnie

Polarnego słońca brzask

Gdy padnę zmęczony na śnieg

algun dia te dire

Desde el anochecer hasta el amanecer

Mientras deambulaba

Humedales, humedales

criatura de ojos rojos

Él proyectó una sombra hosca sobre mí

El camino estaba bloqueado por y

A la luz, la luz

me calmara

El sol polar es el crepúsculo.

Cuando caigo cansado de la nieve

Y me lanzo al bosque sombrío

Los lechos de los ríos muertos

Estoy corriendo lejos en algún lugar

De los deseos, deseos

Me atraviesa a través

La mirada silenciosa del halcón

Así que huyo en los momentos en que

caeré, caeré

me calmara

El sol polar es el crepúsculo.

Cuando caigo cansado de la nieve

algun dia te dire

Del anochecer al pálido amanecer

Que el mundo está hecho para

valiente, valiente

me mostró el camino

El eterno guardián del equilibrio.

mientras me alejaba

De la verdad, la verdad

me calmara

El sol polar es el crepúsculo.

Cuando caigo cansado de la nieve