Bayan Sigara Kutusu - Sehabe

«Nasılsın?»

dediklerinde acıktım diyorum

Hayat yalnızken, zor geçiyormuş

Çorap gibi kaçırıyorum aklımı yeniden

Yiğidi öldürüp, hakkını yediler

Ben bir akşam üstü üşüdüm üstümü örttün

Panjursuz ruhumda bu perde lüküstü

Hak etmediğim kadar iyi davranırdın

Değer bilmeyi bilmiyordum idamla anıldım

Hayat sormaz, asla «var mı istediğin?»

Boston’dan yollanan Isaiah Thomas gibiyim

Ruh halim değişken olmasaydı hayat daha kolaydı

Bipolar yalnızlığıma umudum olaydın

Neyim var ve neyim yok?

Epey bir yol

Bebeğim kov beni, bu yol gözüküyorken ne yapabilirim?

Dahası delilik!

Harbi nasıl edelim?

Münasip bedenim… E razı gelelim

İkimiz belki dağıtabiliriz

Geriye dönmek istedim de yol biraz dar

Her gün aynı yemeği yerdik, o terasta

Duymak istemezsin belki beni birazdan

Her geçen gün özlüyorum Mersin’i biraz daha

Devrilir betonlar, tuzaklarımı sorma

Mükemmeldir gözlerine bakıp yok olmak

Hayal ederken bir gece uzaklarımız olmaz

Seni öpen ben olurum dudaklarını yormam

Sana söz verişimdi

Şair değil ressam olsaydım, gözde resimdin

Öyle uzaklardan beni gözleme şimdi

Belki Mersin’i değil seni özlemişimdir

Nasıl yaşarım hayalsiz ya da haz almadan

Bu bir döngü Pazartesi’den Pazar’lara

Sana değmek isterdim en az nazar kadar

Zaman gerek bize zaman dedim, zaman zaman

İnsan zor unutur dudaklarını kanatanı

Sigara kadar olmasa da bağımlılık yaratırım

Geçmişte tek derdim derse geliyor mu?

Dersler bitti sonrasında serseri oldum

Bir kuyuya taş attım kırk akıllı çıkaramadı

Taş gibisin de pardon çıkaramadım

Deme bana «deli hayırdır ne iştir?»

Senden sonra böyle oldum baya bi' değiştim

Ben bir akşam üstü düştüm üstüme bastın

Kaldırımın günahı yoktu küsmedim bu yüzden

Senden sonra da yanlışlar yaptım bebeğim

O gün bugündür mutluyum da o gün bugün değil

Geriye dönmek istedim de yol biraz dar

Her gün aynı yemeği yerdik, o terasta

Duymak istemezsin belki beni birazdan

Her geçen gün özlüyorum Mersin’i biraz daha

Devrilir betonlar, tuzaklarımı sorma

Mükemmeldir gözlerine bakıp yok olmak

Hayal ederken bir gece uzaklarımız olmaz

Seni öpen ben olurum dudaklarını yormam

Sana söz verişimdi

Şair değil ressam olsaydım, gözde resimdin

Öyle uzaklardan beni gözleme şimdi

Belki Mersin’i değil seni özlemişimdir

"¿Cómo estás?"

Yo digo que tengo hambre cuando dicen

La vida es dura cuando estás solo

Estoy perdiendo la cabeza como un calcetín otra vez

Mataron al valiente y se comieron su derecha

Yo tenía frío una noche, me cubriste

En mi alma ciega, esta cortina es lujosa

Solías tratarme como si no mereciera

no supe apreciar

La vida no pregunta: "¿Tienes lo que quieres?"

Soy como Isaiah Thomas enviado desde Boston

La vida sería más fácil si mi estado de ánimo no fuera tan volátil

Eras mi esperanza para mi soledad bipolar

¿Qué tengo y qué no tengo?

bastante

Cariño, despídeme, ¿qué puedo hacer cuando este camino es visible?

¡Más locura!

¿Cómo lo haremos?

Mi cuerpo adecuado… Pongámonos de acuerdo

los dos tal vez podamos dispersarnos

Quería volver, pero el camino es un poco angosto.

Solíamos comer la misma comida todos los días, en esa terraza

Tal vez no quieras escucharme pronto

Extraño a Mersin un poco más cada día

Cayendo concreto, no preguntes por mis trampas

Es perfecto mirarte a los ojos y desaparecer

Mientras soñamos, no estaremos lejos por una noche

seré yo quien te bese, no cansaré tus labios

te prometí

Si fuera pintor y no poeta, serías mi cuadro favorito.

No me mires desde lejos ahora

Quizás te extrañé a ti, no a Mersin.

¿Cómo puedo vivir sin sueños ni placer?

Es un ciclo de lunes a domingo

Quisiera tocarte al menos tanto como el mal de ojo

Necesitamos tiempo dije tiempo, de vez en cuando

Difícilmente se puede olvidar a aquel cuyos labios sangran

Creo adicción, aunque no tanto como el cigarro.

¿Mi única preocupación en el pasado es venir a clase?

Después de que terminan las clases, soy un vagabundo

Tiré una piedra a un pozo, cuarenta inteligentes no pudieron sacarla

Eres como una piedra, lo siento, no pude distinguirlo.

No me digas "loco es no, ¿qué es?"

He estado así después de ti, he cambiado mucho

Me caí una tarde, me pisaste

El pavimento no tenía pecado, así que no me ofendí.

Cometí errores después de ti también bebé

Estoy feliz de que ese día sea hoy, pero ese día no es hoy.

Quería volver, pero el camino es un poco angosto.

Solíamos comer la misma comida todos los días, en esa terraza

Tal vez no quieras escucharme pronto

Extraño a Mersin un poco más cada día

Cayendo concreto, no preguntes por mis trampas

Es perfecto mirarte a los ojos y desaparecer

Mientras soñamos, no estaremos lejos por una noche

seré yo quien te bese, no cansaré tus labios

te prometí

Si fuera pintor y no poeta, serías mi cuadro favorito.

No me mires desde lejos ahora

Quizás te extrañé a ti, no a Mersin.