Na wróble - Mela Koteluk

Cenię sobie nasz porządek, coś z niczego nasze

Gdy inny łakną ładu, nas stabilizuje chaos

Natura kulturą

Przesiadujemy w brzuchu lasu

I słuchamy wiatru

Nie damy się zwariować

Możemy żyć jak chcemy

Wyjechać albo zostać

Nie pompować się pragnieniem

Nie naszym, zachłannym

Możemy być i tu, i tam

Byle blisko siebie

Nie damy się zaślepiać pozorami szczęścia

Wystarczy, że przypominamy sobie kim jesteśmy

Blaknie pamięć dawnych zranień

Antidotum na niepokój to temperatura ciała

Twojego ciała

Sypialni ducha

Niepoznane szlaki

Spód tafli oceanów

Jeśli to konieczne ozdabiamy strachy

Kiedyś na rozległych polach samotne piktogramy

W kapeluszach chadzamy

Wolnym krokiem w bosych stopach ziarnom się kłaniamy

Nie damy się zwariować

Możemy żyć jak chcemy

Wyjechać albo zostać

Nie pompować się pragnieniem

Ekstremalnie blisko z natury jesteśmy

Bezwalutowo i najczulej

Z duchowej rezolucji

Agradezco nuestro pedido, algo nuestro.

Cuando otros anhelan orden, nos estabiliza el caos.

La naturaleza como cultura

Nos sentamos en el vientre del bosque

Y escuchamos el viento

no nos volveremos locos

Podemos vivir como queramos

irse o quedarse

No te llenes de sed

No es nuestro codicioso

Podemos estar aquí y allá

Solo muy juntos

No seremos cegados por apariencias de felicidad.

Nos basta con recordar quienes somos

La memoria de heridas pasadas se desvanece

El antídoto para la ansiedad es la temperatura corporal

Tu cuerpo

El dormitorio del fantasma

Rutas desconocidas

El fondo de los océanos

Si es necesario, decoramos los miedos.

Una vez, hubo pictogramas solitarios en vastos campos

usamos sombreros

Con paso lento, nos inclinamos ante los granos con los pies descalzos.

no nos volveremos locos

Podemos vivir como queramos

irse o quedarse

No te llenes de sed

Estamos muy cerca por naturaleza.

Libre de moneda y más sensible

De una resolución espiritual