Ludzkie Gadanie (Gadu Gadu) - Maryla Rodowicz

Gdzie diabeł «dobranoc» mówi do ciotki

Gdzie w cichej niezgodzie przyszło nam żyć

Na piecu gdzieś mieszkają plotki

Wychodzą na świat, gdy chce im się pić…

Niewiele im trzeba — żywią się nami

Szczęśliwą miłością, płaczem i snem

Zwyczajnie — ot, przychodzą drzwiami

Pospieszne jak dym i lotne jak cień

Gadu, gadu, gadu, gadu, gadu, gadu nocą

Baju, baju, baju, baju, baju, baju w dzień

Gdzie wdowa do wdówki mówi: «kochana»

Gdzie kot w rękawiczkach czeka na mysz

Gdzie każdy ptak zna swego pana

Tam wiedzą, co jesz, co pijesz, z kim śpisz…

Gdy noc na miasteczko spada jak sowa

Splatają się ręce takich jak my

I strzeże nas księżyca owal

By żaden zły wilk nie pukał do drzwi

A potem siadamy tuż przy kominku

I długo gadamy, że to, że sio

Tak samo jak ten tłum na rynku, jak ten tłum

Pleciemy — co, kto, kto kiedy, gdzie kto…

Gadu, gadu, gadu, gadu, gadu, gadu nocą

Baju, baju, baju, baju, baju, baju w dzień

Donde el diablo le dice "buenas noches" a su tía

Donde vivimos en discordia silenciosa

Hay rumores en la estufa en alguna parte.

Nacen cuando tienen sed...

No necesitan mucho, se alimentan de nosotros.

Amor feliz, llorando y durmiendo

Solo - entran por la puerta

Tan rápido como el humo y tan volátil como una sombra

Gadu, gadu, gadu, gadu, gadu, gadu de noche

Baju, Baju, Baju, Baju, Baju, Baju en el día

Donde la viuda de la viuda dice: "amado"

Donde el gato con guantes espera al ratón

Donde cada pájaro conoce a su amo

Allí saben lo que comes, lo que bebes, con quién te acuestas...

Cuando la noche cae sobre el pueblo como un búho

Las manos de gente como nosotros se entrelazan

Y el ovalo nos protege de la luna

Para que ningún lobo malo llamara a la puerta

Y luego nos sentamos junto a la chimenea.

Y llevamos mucho tiempo hablando de que es eso

Así es esta multitud en el mercado, como esta multitud

Trenzamos: qué, quién, quién, cuándo, dónde quién ...

Gadu, gadu, gadu, gadu, gadu, gadu de noche

Baju, Baju, Baju, Baju, Baju, Baju en el día