Człowiek, Człowiek - Maryla Rodowicz

Tyle miał nam dać, że aż brakło tchu

Nasz świat, nasz brat, nasz król

A za oknem szadź, popłuczyny snu

I strach i krach, i ból

Gdy nadzieje w pył

Jak skrzydełko ćmy — starte

Czy wystarczy sił

By odegnać łzy żartem

Człowiek, człowiek

To brzmi dumnie gdy w trumnie

Lecz nim minie brzmi w trzcinie

Człowiek — numer buta, marszruta, imię

Lwem nie będziesz

Choćbyś z diabłem

Był w zmowie wolny

Ale klatkę masz w sobie

W sercu, w duszy, w głowie

I słowie człowiek

Dzieci poszły precz, starzy idą w piach

I bunt i czas się bać

Życie ładna rzecz, a najbardziej w snach

Więc grunt to mieć gdzie spać

Myśli naszych kruk

Przy niebieskim siadł tronie

Jeśli nie daj Bóg

Boga nie ma tam — to koniec

Człowiek, człowiek…

Se suponía que nos daría tanto que nos quedamos sin aliento.

Nuestro mundo, nuestro hermano, nuestro rey

Y fuera de la ventana, escarcha, lavados de sueño

Y el miedo y el busto y el dolor

Cuando las esperanzas de polvo

Como el ala de una polilla - rallada

¿Hay suficiente fuerza?

Para limpiar las lágrimas con una broma

hombre, hombre

Suena orgulloso cuando en un ataúd

Pero antes de que pase, suena en las cañas

Hombre - número de zapato, ruta, nombre

No serás un león

Incluso con el diablo

Estaba libre en connivencia

Pero tienes la jaula en ti

En el corazón, en el alma, en la cabeza

y la palabra hombre

Los niños se han ido, los viejos van a la arena

Y rebelión, y es hora de tener miedo

La vida es una cosa bonita, y sobre todo en los sueños.

Así que tener un lugar para dormir es fundamental

Los pensamientos de nuestro cuervo.

Se sentó en el trono azul

Si no, Dios no lo quiera

Dios no está allí, se acabó.

Hombre, hombre...