Woorden - Marco Borsato

Het is even over vieren en de deur valt in het slot

Ze probeerde al te slapen, maar de onweet hield haar op

Ze hoort hem zachtjes vragen of ze wakker is

Maar zij houdt wijs haar mond

Ze houdt haar vragen liever veilig binnenin

Bang dat het antwoord is dat hij een ander vond

Slikt zij haar woorden in

Ze loopt de trap af naar beneden, mijn God wat is ze mooi

De koude oorlog die zij voelt is voor hem al lang ontdooid

Hij ziet dat zij haar haren heeft geföhnd en dat ze mooi is opgemaakt

Zoals ze dat voor hem ook deed in het begin

Hij wil van alles zeggen

Maar het voelt te laat, dus hij slikt zijn woorden in

Ze ziet amper door de tranen in haar ogen

Als ze weer naar huis toe rijdt

Ze weet dat hij heus wel kan raden waar zij is

Wat even warmte leek slaat snel weer om in kilte en in spijt

Het waren armen, maar niet de armen die zij mist

En hij kan zichzelf wel slaan, voor alle keren dat hij haar heeft laten staan

Dat hij haar liefde maar voor lief genomen heeft

Hij zijn vrienden en zijn werk altijd maar voor heeft laten gaan

Want zij was toch wel daar en zij ging nergens heen

Het is even over vieren en de deur valt in het slot

Hij probeerde wel te slapen, maar al snel gaf hij het op

Hij voelt dat zij vanavond ergens anders, niet echt bij vriendinnen was

Maar zeker wil hij het niet weten

Hopend dat haar liefde ooit weer wordt zoals het was

Slikt hij zijn woorden in

Son poco más de las cuatro y la puerta está cerrada.

Ya trató de dormir, pero la ignorancia la mantuvo despierta

Ella lo escucha preguntar en voz baja si está despierta.

Pero sabiamente mantiene la boca cerrada

Ella prefiere mantener sus preguntas seguras en el interior

Me temo que la respuesta es que encontró a alguien más.

¿Se traga sus palabras?

Ella baja las escaleras, Dios mío, ella es hermosa

La guerra fría que ella siente hace tiempo que se descongeló para él.

Ve que se ha volado el pelo y que está guapísima maquillada

Como ella hizo por él al principio

el quiere decir todo

Pero se siente demasiado tarde, así que se traga sus palabras.

Apenas ve a través de las lágrimas en sus ojos

Cuando vuelva a conducir a casa

Ella sabe que él puede adivinar dónde está.

Lo que parecía calor por un tiempo rápidamente se convierte en frío y arrepentimiento.

Eran pobres, pero no los pobres que extraña

Y él puede vencerse a sí mismo, por todas las veces que la dejó de pie

Que él dio por sentado su amor

Siempre ha puesto a sus amigos y al trabajo por delante.

Porque ella estaba allí de todos modos y no iba a ir a ninguna parte

Son poco más de las cuatro y la puerta está cerrada.

Intentó dormir, pero pronto se dio por vencido.

Él siente que ella estaba en otro lugar esta noche, no realmente con amigos.

Pero seguro que no quiere saber

Esperando que algún día su amor vuelva a ser como antes

¿Se traga sus palabras?