Wit Licht - Marco Borsato

Ik ben een mens van vlees en bloed

Een druppel in de oceaan

Onherkenbaar in de golven

Een korrel zand in de woestijn

Zo slokt de menigte mij op

Raak ik telkens weer bedolven

Maar gedragen door het witte licht

Stijg ik uit boven mezelf

Ken ik even geen gewicht

Meer dan een schaduw in het witte licht

Met open ogen in de zon ontdek ik mijn gezicht

Ik word geboren in de bergen

Draag het water naar de zee

Maar waarom ben ik vergeten

Ik zet mijn stappen in het zand

Maar word geruisloos weggespoeld

En vul mijn plek weer in de leegte

Maar gedragen door het witte licht

Kom ik los van wie mij maakte

Knijpt de tijd z’n ogen dicht

Meer dan een schaduw in het witte licht

Open ogen in de zon ontdek ik mijn gezicht

'k Voel dat deze kaars niet voor altijd zal blijven branden

Dus ik verdrink me in de schijn die dit licht voor even werpt

Nog heel even en de waarheid slaat de leugen weer keihard uit m’n handen

M’n ogen branden als de hel, maar ik ben liever blind dan dat ik hier nu sterf

Dio disse, «Sia luce» e luce fu

Gedragen door het witte licht

Kom ik los van wie mij maakte

Knijpt de tijd z’n ogen dicht

Meer dan een schaduw in het witte licht

Open ogen in de zon

Gedragen door het witte licht

Stijg ik uit boven mezelf

Ken ik even geen gewicht

Meer dan een schaduw in het witte licht

Met open ogen in de zon verlies ik mijn gezicht

Ben een mens van vlees en bloed

Een druppel in de oceaan

'k Ga ten onder in de golven

soy una persona de carne y hueso

Una gota en el oceano

Irreconocible en las olas

Un grano de arena en el desierto

Así me traga la multitud

¿Me entierran una y otra vez?

Pero llevado por la luz blanca

¿Me elevo por encima de mí mismo?

No sé nada de peso por un tiempo.

Más que una sombra en la luz blanca

Con los ojos abiertos al sol descubro mi rostro

nací en las montañas

Llevar el agua al mar

Pero por qué me olvidé

doy mis pasos en la arena

Pero ser lavado en silencio

Y llenar mi lugar otra vez el vacio

Pero llevado por la luz blanca

Me desharé de quien me hizo

El tiempo entrecierra los ojos

Más que una sombra en la luz blanca

Ojos abiertos al sol descubro mi cara

Siento que esta vela no se quemará para siempre

Así que me ahogo en el resplandor que arroja esta luz por un momento

Solo un poco más y la verdad me quitará la mentira de las manos otra vez

Mis ojos arden como el infierno, pero prefiero estar ciego que morir aquí ahora

Dio disse, «Sia luce» e luce fu

Llevado por la luz blanca

Me desharé de quien me hizo

El tiempo entrecierra los ojos

Más que una sombra en la luz blanca

Ojos abiertos al sol

Llevado por la luz blanca

¿Me elevo por encima de mí mismo?

No sé nada de peso por un tiempo.

Más que una sombra en la luz blanca

Con los ojos abiertos al sol pierdo la cara

Soy una persona de carne y hueso

Una gota en el oceano

Me bajo en las olas