Хтось із дитям удвох - Марія Бурмака

Хтось з дитям удвох

бродить рiздвяним садком,

каже дитятко — я Бог,

трусить снiжком.

Кутає їх благодать

у найтихiшiм з садiв,

пiр’ям холодним риплять

бiлi гусятка слiдiв.

Старший вперед ступа,

став посеред зими,

малому в подушку черпа

неба з янголами.

Знає, прийдуть королi,

знає, клякнуть умлiвiч,

знає, гусятка малi

попiдростають за нiч.

Хтось з дитям удвох

бродить рiздвяним садком,

каже дитятко — я Бог,

трусить снiжком…

Alguien con un hijo juntos

pasear por el jardín de Navidad,

dice el niño - Yo soy Dios,

sacudir la nieve.

Grace los envuelve

en el más tranquilo de los jardines,

las plumas frías chillan

huellas de ganso blanco.

Estupa delantera senior,

se levantó en pleno invierno,

al niño en una almohada de una primicia

cielo con ángeles.

Sabe que vendrán los reyes,

sabe, se arrodillan hábilmente,

sabe que los pichones son pequeños

crecer de la noche a la mañana.

Alguien con un hijo juntos

pasear por el jardín de Navidad,

dice el niño - Yo soy Dios,

agitar una bola de nieve...