De Sneeuwkoningin - Liesbeth List

De wind streelt mijn haren

Van nevelsatijn

En stuift langs mijn mantel

Van sneeuwhermelijn

En boven alle bergen

Zal ik heersen over dwerg en dal

Met adem van sneeuw

En met ijzel van eeuwen

Ben ik de kou

Ben ik het ijs

Ben ik de dood

Ah ik ben de liefde

Ik zwaai met mijn mouwen

Van weerwolven bont

Een ijsbloemen sluier

Daalt neer uit mijn mond

Het vuur glanst in de dwergenhut

Het dooft als ik de bergen schudt

In regens verdwenen

Van ijs, gruis en stenen

Mijn minnaar, de zon

Keerde terug van zijn reis

Hij kust met zijn stralen

Mijn lichaam van ijs

En 's avonds bloost mijn bergen rood

Mijn tranen zijn der dwergen dood

Hij zal mij verwarmen

Ik smelt in zijn armen

El viento acaricia mi pelo

Hecho de niebla satinada

y corre más allá de mi capa

de armiño de nieve

Y sobre todas las montañas

¿Gobernaré enano y valle?

Con aliento de nieve

Y con aguanieve de siglos

¿Soy el frío?

¿Soy yo el hielo?

¿Soy yo el muerto?

Ah yo soy amor

agito mis mangas

piel de hombre lobo

Un velo de flores de hielo

baja de mi boca

El fuego brilla en la choza de los enanos

Muere cuando sacudo las montañas

Desaparecido en la lluvia

De hielo, arena y piedras

Mi amante, el sol

Regresó de su viaje

besa con sus rayos

mi cuerpo de hielo

Y al anochecer mis montañas se tiñen de rojo

Mis lágrimas son la muerte de los enanos

el me calentara

me derrito en sus brazos