Amsterdam - Liesbeth List

In dat Oud-Amsterdam, in de buurt van de haven

Gaan de zeelui zich laven, drinken 't hek van de dam

In dat Oud-Amsterdam, liggen zeelieden dronken

Als een wimpel zo lam, in de dokken te ronken

In dat Oud-Amsterdam, krijgt een zeeman de stuipen

Tot hij zich, grauw van gram, in 't bier wil verzuipen

Maar in Oud-Amsterdam zie je zeelui ontkatert

Als de ochtendzon schatert, over Damrak en Dam

In dat Oud-Amsterdam, zie je zeelieden bikken

Zilv’ren haringen slikken, bij de staart, uit de hand

Van de hand in de tand smijten zij met hun knaken

Want ze zullen 'm raken, als een kat in 't want

En ze stinken naar aal, in hun grofblauwe truien

En ze stinken naar uien, daarmee doen ze hun maal

Na dat maal staan ze op, om hun broek op te hijsen

En dan gaan ze weer hijsen, tot 't boert in hun krop

In dat Oud-Amsterdam zie je zeelieden zwieren

En dan de meiden versieren, lijf aan lijf, warm en klam

En draaien hun bals als een went’lende zon

Op de klank, dun en vol, van een accordeon

En zo rood als een kreeft happen zij naar wat lucht

Tot opeens, met een zucht, de muziek 't begeeft

Met een air van gewicht voeren zij met wat spijt

Dan hun Mokumse meid weer terug in het licht

In dat Oud-Amsterdam gaan de zeelui aan 't drinken

Aan 't drinken en drinken, en daar nog 'es op drinken

Tot 't Oude Kerksplein op een thuishaven lijkt

En de hoer in 't kozijn net als moedertje kijkt

En haar borst is de borst van verloofde of vrouw

En daarna weer zo’n dorst, en de nacht wordt al grauw

Want op terug naar de schuit en de kater breekt aan

En ze snikken 't uit, tegen meerpaal en kraam

In dat Oud-Amsterdam, in 't Oud-Amsterdam

In dat Oud-Amsterdam

En ese Oud-Amsterdam, cerca del puerto

Los marineros van a refrescarse, beben la puerta de la presa

En esa vieja Amsterdam, los marineros yacen borrachos

Como un cordero banderín, rugiendo en los muelles

En esa vieja Amsterdam, un marinero tiene las convulsiones

Hasta que él, gris de gramo, quiere ahogarse en la cerveza

Pero en el Viejo Ámsterdam ves marineros desnudos

Cuando el sol de la mañana ruge, sobre Damrak y Dam

En ese Viejo Amsterdam, ves marineros comiendo

Trague arenques plateados, por la cola, fuera de la mano

De la mano al diente arrojan con sus broches

Porque lo golpearán, como un gato en una manopla.

Y huelen a anguila, en sus ásperos suéteres azules

Y apestan como cebollas, con eso hacen su comida

Después de la comida se levantan para subirse los pantalones

Y luego comienzan a izar de nuevo, hasta que eructa en su buche

En ese Viejo Amsterdam ves marineros balanceándose

Y luego seducir a las chicas, cuerpo a cuerpo, calientes y pegajosas

Y sus bolas giran como un sol que gira

Al son, delgado y lleno, de un acordeón

Y tan rojos como una langosta, jadean por aire

Hasta que de repente, con un suspiro, la música se detiene.

Con aire de peso navegaron con algo de pesar

Entonces su chica Mokum vuelve a la luz.

En esa vieja Amsterdam los marineros van a beber

Bebiendo y bebiendo, y bebiendo más a eso

Hasta que 't Oude Kerksplein parezca una base de operaciones

Y la puta en el marco de la ventana justo cuando mamá mira

Y su pecho es el pecho de la prometida o de la esposa

Y luego otra tanta sed, y la noche ya se vuelve gris

Porque de vuelta a la barcaza y la resaca se pone

Y lo sollozan, contra el puesto de amarre y el establo

En ese Oud-Amsterdam, en 't Oud-Amsterdam

En esa vieja Amsterdam