De Kinderen Van De Zee (Gebaseerd Op Adagio In G Minor) - Liesbeth List, Томазо Альбинони

De kinderen van de zee zijn alleen,

alleen met de wind, die niets te spelen vindt dan regen, sneeuw, grijze mist —

een meeuw die wegvliegt over zee.

Leeg is nu het strand waar ik sliep met jou.

Het water beweegt over het zand en jij wilde aan land, zo ver weg.

De kinderen van de zee waren heel alleen,

laten niets dan enkel wat verdriet,

dat pijn doet, vreemd, onbekend,

een lied dat aanvliegt over zee.

Zwart is nu de nacht en nergens een schim.

Je weet dat ik hier op je wacht en zeg je dan zo zacht,

ja nergens.

De kinderen van de zee zijn alleen,

alleen met de wind, die niets te spelen vindt dan regen, sneeuw, grijze mist —

een meeuw die wegvliegt over zee.

Los hijos del mar están solos,

solo con el viento, que no encuentra nada para jugar sino lluvia, nieve, niebla gris,

una gaviota volando sobre el mar.

Vacía está ahora la playa donde dormí contigo.

El agua se mueve sobre la arena y querías aterrizar, tan lejos.

Los niños del mar estaban solos,

no dejes nada más que un poco de pena,

que duele, extraño, desconocido,

una canción que vuela sobre el mar.

Negro es ahora la noche y una sombra en ninguna parte.

Sabes que te espero aquí y dices tan bajito,

si en ninguna parte.

Los hijos del mar están solos,

solo con el viento, que no encuentra nada para jugar sino lluvia, nieve, niebla gris,

una gaviota volando sobre el mar.