Chłopiec - Krzysztof Zalewski

Nie zostało po mnie nic, nie nazywa się mną plac

Moja skóra w szafie śpi, zgasły wszystkie okna

Nie zostało po mnie nic, nie zapisał mi się ślad

Nie dopchałem się na szczyt, trzeba było dłużej spać

Znowu na mnie patrzy, gapi się mały chłopiec

Znowu na mnie patrzy, widzę go w każdym lustrze

Znowu na mnie patrzy, i co myśli o sobie

Co myśli o mnie, nie wiem, nie

Nie zostało po mnie nic, miałem kiedyś o tym sen

Że w przyszłości zostanę kimś, trzeba było zostać

Mogłem być doktorem dusz, mogłem być pasterzem ciał

Mogłem żyć tak jakbym tego chciał, mogłem dłużej pospać

Znowu na mnie patrzy, gapi się mały chłopiec

Znowu na mnie patrzy, widzę go w każdym lustrze

Znowu na mnie patrzy, i co myśli o sobie

Co myśli o mnie, nie wiem, nie

De mí no queda nada, la plaza no se llama yo

Mi piel en el armario está dormida, todas las ventanas están afuera

No queda nada de mí, no queda rastro de mí

No llegué a la cima, tardé más en dormir.

Me está mirando de nuevo, el niño está mirando

Me está mirando de nuevo, puedo verlo en cada espejo

Me está mirando de nuevo y lo que piensa de sí mismo.

Que piensa de mi, no lo se, no

No queda nada de mí, una vez soñé con eso

Que en el futuro me convertiría en alguien, tenías que convertirte

Podría ser médico de almas, podría ser pastor de cuerpos

Podría vivir como quisiera, podría dormir más

Me está mirando de nuevo, el niño está mirando

Me está mirando de nuevo, puedo verlo en cada espejo

Me está mirando de nuevo y lo que piensa de sí mismo.

Que piensa de mi, no lo se, no