Zboża - Krzysztof Zalewski

Tempo średnie i środa co dzień, zimne znów duje z morza

Kontrast blednie i coraz krócej, widzę mniej ludzi coraz

Tempo średnie i środa co dzień, z nieba znów zieje pożar

Marzy się błysk i konie pędem, coś przed czym się nie da uchować

Pozwól mi wejść, zły dzień mi odmień

Przy tobie czuję się jak w lustrze

Zapach na pięć, obrazy głośniej

I purpurowe dotykanie

I dźwięki o tobie

Tempo zmienne, gdy zbyt blisko tej, co włosy ma barwy zboża

Marzy się błysk i konie pędem, coś przed czym się nie da schować

A gdybym tak uwierzyć mógł w kasę, komunizm, Koran

Zapomniałbym może o tej, co włosy ma barwy zboża

Pozwól mi wejść, zły dzień mi odmień

Przy tobie czuję się jak w lustrze

Pozwól mi wejść i chociaż grudzień

Z tobą uwierzę, że nie umrzemy

Nigdy prawie

Ritmo medio y miércoles todos los días, vuelve a hacer frío del mar

El contraste se va desvaneciendo y cada vez más corto, veo menos gente cada vez más

Ritmo medio y miércoles todos los días, el fuego vuelve a soplar desde el cielo

Sueñas con un destello y una carrera de caballos, algo de lo que no puedes esconderte.

Déjame entrar, cambia mi mal día

contigo me siento como en un espejo

Huele por cinco, imágenes más fuertes

Y púrpura tocando

Y suena sobre ti

Ritmo variable cuando está demasiado cerca del cabello de color de grano

Sueñas con un destello y tus caballos corren, algo de lo que no puedes esconderte

Y si pudiera creer en el dinero, el comunismo, el Corán

Tal vez olvidaría el grano de pelo

Déjame entrar, cambia mi mal día

contigo me siento como en un espejo

Déjame entrar y al menos diciembre

Contigo creeré que no moriremos

casi nunca