Zingende Doden - Herman Van Veen

Op een avond om een uur of half elf

Liep ik wat te wandelen met mezelf

En de mensen van een nette nieuwe wijk

Zag ik zitten huis aan huis aan huis aan huis te kijk

Uitgeteld en uitgezakt en uitgepraat

En ik dacht: Als nu de wereld eens vergaat

Is er niemand die het in de gaten heeft

Want ze zitten aan de beeldbuis vastgekleefd

De televisie staat nog aan

Maar de wereld is vergaan

Nu is het hier een poppenkraam

Met dooien achter het raam

Op een avond komt ons hele volkje om

Niet door kwik of door vergif, of door de bom

Maar door een slaapdrank die een vreemde mogendheid over de beeldbuis en het

avondblad verspreid

Er is een dronk vol pessimisme in de maak

Opportunisme daaraan toegevoegd naar smaak

En wat cynisme, ja een korreltje of drie

En wat racisme na een borreltje of drie

En als de wereld is vergaan

Dan blijft de televisie aan

Dan is het hier een poppenkraam

Met dooien achter het raam

Iedere woning is opeens een glazen kist

Waar men het leven en de liefde niet meer mist

Waar men geen plaat beluistert en geen boek meer leest

Waar slechts gemompeld wordt: Ik ben al geweest

Daar is geen mens meer die nog ooit de straat op ging

Daar is geen vreugde meer

En geen bewondering

Daar is geen hartstocht meer

En zelfs niet eens meer angst

Daar hangt het spreekwoord

«Dood zijn duurt het langst»

En als de wereld is vergaan

Dan blijft de televisie aan

Dan is het hier een poppenkraam

Met dooien achter het raam

En als de wereld is vergaan

Dan blijft de televisie aan

Dan is het hier een poppenkraam

Met dooien achter het raam

En als de wereld is vergaan

Dan blijft de televisie aan

Dan is het hier een poppenkraam

Met dooien achter het raam …

Una tarde a las diez y media

¿Di un paseo conmigo mismo?

Y la gente de un barrio nuevo y pulcro

vi sentados de casa en casa en casa mirando

Agotado y desplomado y terminado de hablar

Y pensé: Si el mundo se acaba

¿Hay alguien que muera en los agujeros?

Porque están pegados al tubo de imagen.

la tele sigue encendida

Pero el mundo ha terminado

Ahora es un puesto de muñecas aquí.

Con los muertos detrás de la ventana

Una noche toda nuestra nación morirá

Ni por el mercurio ni por el veneno ni por la bomba

Pero por una poción para dormir que tiene un extraño poder sobre el tubo de imagen y el

periódico vespertino distribuido

Hay un trago lleno de pesimismo en ciernes

Oportunismo añadido a gusto

Y algo de cinismo, sí, un grano o tres

Y algo de racismo después de un trago o tres

Y cuando el mundo haya terminado

Entonces la televisión se queda encendida

Entonces es un puesto de muñecas aquí.

Con los muertos detrás de la ventana

Cada hogar es de repente una caja de cristal

Donde ya no se extraña la vida y el amor

Donde la gente no escucha un disco y ya no lee un libro

Donde solo se hacen murmullos: ya he estado

Ya no queda nadie que haya vuelto a salir a la calle

no hay mas alegria

Y sin admiración

Ya no hay pasión

Y ya ni siquiera el miedo

Ahí cuelga el proverbio

«Muerto tarda más»

Y cuando el mundo haya terminado

Entonces la televisión se queda encendida

Entonces es un puesto de muñecas aquí.

Con los muertos detrás de la ventana

Y cuando el mundo haya terminado

Entonces la televisión se queda encendida

Entonces es un puesto de muñecas aquí.

Con los muertos detrás de la ventana

Y cuando el mundo haya terminado

Entonces la televisión se queda encendida

Entonces es un puesto de muñecas aquí.

Con los muertos detrás de la ventana…