Kraanvogels - Herman Van Veen

Soms denk ik wel dat de soldaten

Die in de oorlogen gevallen zijn

Niet onder witte kruisen zijn begraven

Maar dat zij kraanvogels geworden zijn

Ze roepen ons uit lang voorbije tijden

Hun hese stemmen roepen in hun vlucht

't Is misschien daarom dat wij zo dikwijls kijken

Diep in gedachten naar de avondlucht

Daar, in de laatste lichtglans van de schemer

Gaat een vermoeide vogeltrek voorbij

Ik zie een lege plaats in hun geleed’ren

Misschien is dat de plek bestemd voor mij

Als ik met hen de hemel zal bevolken

Voorbijtrek in het schemerend verschiet

Dan zie ik jullie uit de verre wolken

Dan roep ik jullie, die ik achterliet

Soms, soms denk ik wel dat de soldaten

Die in de oorlogen gevallen zijn

Niet onder witte kruisen zijn begraven

Maar dat zij kraanvogels geworden zijn

Ze roepen ons uit lang voorbije tijden

Hun hese stemmen roepen in hun vlucht

't Is misschien daarom dat wij zo dikwijls kijken

Diep in gedachten naar de trieste lucht

A veces pienso que los soldados

Quién cayó en las guerras

No enterrado bajo cruces blancas

Pero que se han convertido en grullas

Nos llaman desde tiempos lejanos

Sus voces roncas llaman en su vuelo

Tal vez por eso miramos tan a menudo

En lo profundo de la mente al cielo de la tarde

Allí, en la última luz del crepúsculo

Pasa una migración cansada de pájaros

Veo un lugar vacío en sus filas

Tal vez ese es el lugar para mí

Si yo con ellos poblaré el cielo

Pasando a la distancia del crepúsculo

Entonces te veo desde las nubes distantes

Entonces te llamo, a quien dejé atrás

A veces, a veces pienso que los soldados

Quién cayó en las guerras

No enterrado bajo cruces blancas

Pero que se han convertido en grullas

Nos llaman desde tiempos lejanos

Sus voces roncas llaman en su vuelo

Tal vez por eso miramos tan a menudo

En lo profundo de la mente al cielo triste