Ik Wou - Herman Van Veen

Ik wou dat ik dat had

Dat buiten alle tijd staan soms van jou

Een mens van heel ver terug zijn, of de vrouw

Van lang nadat jij zelf bent gestorven

Dat eeuwig zijn, dat verre, dat nabije

Ik wou dat ik dat had

Dat rustige terwijl je ligt te vrijen

Dat aardse hemelrijk tussen je dijen

Ik wou dat ik dat had

Dat lange lachen van je en dat luisteren

Dat tegen wie er aan je borst ligt fluisteren

Dat juichen bij een waterende zon

Ik wou dat ik dat kon

Als ik het in me had

Dat als een kerel fietsen door de wind

Met voor- en achterop het kleine kind

Van kort nadat jij zelf bent gestorven

Dat machtige, dat dappere, dat zachte

Als ik het in me had

Dat nuttig zijn terwijl je zit te wachten

Vrijgevig zijn met elk van je gedachten

Ik wou … dat ik dat kon!

Dat zomaar negen maanden lopen groeien

Je zonder schaamte met je binnenkant bemoeien

Ik wou dat ik dat kon

Als ik het in me had

Dat felle van een ritselende struik

Dat leven dat blijft leven in je buik

Dat leven als je even bent gestorven

Dat opstaan, weer dat rennen en dat wiegen

Als ik het in me had had

Dat stralende terwijl je staat te liegen

Dat je een man wilt zijn en mij dan zou bedriegen

Ik wou dat ik dat kon!

me gustaria tener eso

Que estar fuera de todo tiempo a veces es tuyo

Ser humano desde muy atrás, o la mujer

Desde mucho después de que tú mismo murieras

Que ser eterno, que lejano, que cercano

me gustaria tener eso

Ese silencio mientras haces el amor

Ese reino celestial terrenal entre tus muslos

me gustaria tener eso

Esa larga risa tuya y ese escuchar

Susurra a quien esté en tu pecho

Que vitoreando a un sol que riega

Ojalá pudiera

Si lo tuviera en mi

Que como un chico en bicicleta a través del viento

Con el niño pequeño en la parte delantera y trasera.

Desde poco después de que tú mismo murieras

Que poderoso, que valiente, que gentil

Si lo tuviera en mi

Ser útil mientras esperas

Se generoso con cada uno de tus pensamientos

¡Ojalá pudiera!

Que con solo nueve meses de caminar crecen

Te entrometes sin vergüenza con tu interior

Ojalá pudiera

Si lo tuviera en mi

Ese feroz arbusto susurrante

Esa vida que vive en tu vientre

Esa vida cuando has muerto por un tiempo

Ese levantarse, ese volver a correr y ese balancearse

Si lo tuviera en mi

Que radiante mientras mientes

Que quieres ser hombre y luego me engañas

¡Ojalá pudiera!