De Duiven Los - Herman Van Veen

De duiven los,

in gedachten maakt hij zich een Alfa Romeo.

De dashbordwijzers trillen in het rood,

rond honderdtachtig.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Een witte stip komt dichterbij,

een meisje op de vluchtstrook.

Ze moet naar Zeist, wat een toeval,

ze nesteld zich in het nappa.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Een bloesemroute,

in gedachten rijdt hij het bospad op.

Hij tilt haar uit de auto,

bewijst zich op de trimbaan,

schrijft haar naam in het zand.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Haar bloesje los, hij zijn hemd,

hij doet haar rok uit.

Komt hij klaar, en roept zijn duiven.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Haar bloesje los, hij zijn hemd,

hij doet haar rok uit.

Komt hij klaar, en roept zijn duiven.

En Elsje vraagt of papa nu tijd heeft om te spelen…

suelta las palomas,

en su mente se hace un Alfa Romeo.

Los Dashpointers vibran en rojo,

alrededor de ciento ochenta.

Y el vestido de verano de Elsje está colgado en el tendedero...

Se acerca un punto blanco,

una chica en el hombro duro.

Ella debe ir a Zeist, que casualidad,

ella se instala en napa.

Y el vestido de verano de Elsje está colgado en el tendedero...

Una ruta de flores,

en su mente conduce por el sendero del bosque.

Él la saca del auto,

demuestra su valía en la pista de jogging,

escribe su nombre en la arena.

Y el vestido de verano de Elsje está colgado en el tendedero...

Su blusa suelta, él su camisa,

le quita la falda.

Viene y llama a sus palomas.

Y el vestido de verano de Elsje está colgado en el tendedero...

Su blusa suelta, él su camisa,

le quita la falda.

Viene y llama a sus palomas.

Y Elsje pregunta si papá tiene tiempo para jugar ahora...