Das Gebet der alten Dame - Herman Van Veen

Rond als de wijnvlek van eergister

Op het vuile tafelblad

Spelen gouden druppels zonlicht

Op het koude tegelpad

En de rimpels in de vijver

En het vangnet van een spin

Zijn allemaal maar cirkels

Zonder einde of begin

En de tijd verslijt de dagen

Met de wijzers van de klok

Die de uren traag vermalen

Heel geruisloos, zonder schok

Er bestaat geen medicijn

Tegen oud of eenzaam zijn

's Avonds als je door je wimpers

Soms de zon ziet ondergaan

In een feest van gele vonken

Die in bloei lijken te staan

En de sterren op je netvlies

Trekken strepen in de lucht

Maar zodra de nacht weer nadert

Slaan je dromen op de vlucht

Door een klok met kromme wijzers

Die de tijd in stukken maalt

Ligt de zomer weer aan flarden

Want de klok heeft niet gefaald

Er bestaat geen medicijn

Tegen oud of eenzaam zijn

Tel de gladde kiezelstenen

Waarmee jij je zakken vult

Maar de mooiste ging verloren

Door je eigen stomme schuld

Toen je met haar langs het strand liep

Was elke schelp een juweel

Maar nu zie je niets dan keien

Groot en grijs en veel te veel

Hoor gefluister in het ruisen

Van de rusteloze zee

Als je haar dan niet kon missen

Waarom ging je dan niet mee

Bij het afscheid van de zomer

Zag je eindelijk gevaar

Toen elk blad een kleur kreeg

Van haar honinggele haar

De rimpels in de vijver

De webben van een spin

Zomaar cirkels in de ruimte

Zonder einde of begin

In een eindeloos refrein

Er bestaat geen medicijn

Tegen oud of eenzaam zijn

Redonda como la mancha de vino de anteayer

Sobre la mesa sucia

Jugando gotas doradas de luz solar

En el camino de baldosas frías

Y las arrugas en el estanque

Y la red de seguridad de una araña

Son todos solo círculos

Sin final ni principio

Y el tiempo gasta los días

Con las manecillas del reloj

Moler esas horas lento

Muy silencioso, sin sobresaltos.

no hay medicina

Contra la vejez o la soledad

Por la noche cuando a través de tus pestañas

A veces el sol se pone

En Fiesta de chispas amarillas

que parecen estar en flor

Y las estrellas en tu retina

Dibujar líneas en el aire

Pero tan pronto como la noche se acerca de nuevo

Guarda tus sueños sobre la marcha

Por un reloj con manecillas torcidas

Quien muele el tiempo en pedazos

¿Está el verano hecho jirones otra vez?

Porque el reloj no ha fallado

no hay medicina

Contra la vejez o la soledad

Cuenta los guijarros lisos

Con que te llenas los bolsillos

Pero la más hermosa se perdió

Por tu estúpida culpa

Cuando caminabas por la playa con ella

¿Era cada caparazón una joya?

Pero ahora no ves nada más que rocas

Grandes y grises y demasiados

Escucha susurros en el susurro

Del mar inquieto

Si no pudieras extrañarla

Entonces por qué no viniste conmigo

En la despedida del verano

¿Finalmente viste el peligro?

Cuando cada hoja tiene un color

De su cabello amarillo miel

Las arrugas en el estanque

Las telarañas de una araña

Solo círculos en el espacio

Sin final ni principio

En un coro interminable

no hay medicina

Contra la vejez o la soledad