Achterlangs - Herman Van Veen

De meeste treinen rijden achterlangs het leven

Je ziet een schuurtje met een fiets er tegen aan

Een kleine jongen is nog op, hij mag nog even

Je ziet een keukendeur een eindje openstaan

Als je maar niet door deze trein werd voortgedreven

Zou je daar zondermeer naar binnen kunnen gaan

Zodra de schemer was gedaald

Was je niet langer meer verdwaald

En je ontmoette daar niet eens, niet eens verbaasde blikken

Je zou toch komen?

Iedereen had het vermoed

En ze zouden even haast onmerkbaar naar je knikken

Want wie verwacht is, wordt maar nauwelijks begroet

Je zou je zomaar aan hun tafel kunnen schikken

En alle dingen waren plotseling weer goed

Zodra de schemer was gedaald

Was je niet langer meer verdwaald

Je hoefde daar geen druppel, geen druppel alcohol te drinken

Want grenadine zou je smaken als cognac

Je zag het haardvuur achter micaruitjes blinken

Er kwam een merel zitten zingen op het dak

En die paar mensen die je nooit hebt kunnen missen

Kwamen daar binnen met een lach op hun gezicht

Je zou je voortaan nooit meer in de weg vergissen

Je deed het boek van alle droevenissen dicht

Maar ach, de trein is doorgegaan

En kilometers daar vandaan

La mayoría de los trenes corren detrás de la vida

Ves un cobertizo con una bicicleta contra él.

Un niño pequeño todavía está despierto, todavía puede ir

Ves una puerta de la cocina abierta un poco

Si tan solo no fueras conducido por este tren

¿Podrías entrar allí sin dudarlo?

Una vez que el crepúsculo había caído

¿Ya no estabas perdido?

Y ni siquiera te conociste allí, ni siquiera miradas sorprendidas

¿Vendrías?

todos lo sospechaban

Y te asentirían casi imperceptiblemente

Porque a los que se espera apenas se les saluda

Podrías arreglar tu mesa en su mesa

Y todas las cosas volvieron a estar bien de repente

Una vez que el crepúsculo había caído

¿Ya no estabas perdido?

No había que beber ni una gota, ni una gota de alcohol ahí

Porque la granadina te sabría a brandy

Viste el fuego brillando detrás de las cebollas de mica

Un mirlo vino a cantar en el techo

Y esas pocas personas que nunca has podido extrañar

Entraron allí con una sonrisa en sus rostros.

De ahora en adelante nunca cometerás un error en el camino

Cerraste el libro de todos los dolores

Pero bueno, el tren ha seguido

Y kilómetros de allí