Ocean niespokojny - Halina Frackowiak

Walizki dwie

I nieba dwa

Na drogę

Bo jedno tu

A drugie już

Gdzieś tam

Więc drżałaś, gdy

Lot spóźniał się

A potem

Zniknęłaś wśród

Drgających plansz

I lamp

Ocen był

Nie większy niż

Twe serce

Myślałeś, że

To w chmury krok

Nie w sen

Samolot siadł

Ktoś chwycił cię

Za rękę

Złożyłaś świat

Z tych paru scen

Przez rok przez dwa

Byłaś, jak ogień

Przez rok przez dwa

Wciąż w blasku braw

Nie znałaś dnia

Z napisem koniec

Lecz raz po raz

Szloch ściskał krtań

Popłynął czas

Po nitkach stu

Autostrad

Już więcej wiesz

Niż w klatce ptak

Niż cień

Zmieniłaś twarz

Lecz w sercu cierń

Pozostał

I pękło coś

Bo trudno żyć

Pod szkłem

Wciąż hotel twój

Chce sięgnąć aż

Do nieba

I kaprys dnia

Wciąż mniej jest wart

Niż czek

A jednak ty

Gdy patrzysz

Na ocean

Wpatrujesz się

W ten drugi brzeg

Przez rok przez dwa

Byłaś, jak ogień

Przez rok przez dwa

Wciąż w blasku braw

Nie znałaś dnia

Z napisem koniec

Lecz raz po raz

Szloch ściskał krtań

Przez rok przez dwa

Byłaś, jak ogień

Przez rok przez dwa

Wciąż w blasku braw

Gdy znajdziesz dzień z

dos maletas

y dos cielos

Para un viaje

porque uno aquí

Y el segundo ya

Algun lado

Entonces temblaste cuando

el vuelo se retrasó

Y luego

Desapareciste entre

Tablas vibratorias

y lamparas

la calificación fue

no mayor que

tu corazón

pensaste que

Es un paso hacia las nubes.

no en un sueño

El avión aterrizó

alguien te agarro

De la mano

tu hiciste el mundo

De estas pocas escenas

Durante un año para dos

eras como el fuego

Durante un año para dos

Todavía en el resplandor de los aplausos

no sabias el dia

Con las palabras terminan

Pero una y otra vez

Los sollozos apretaron su garganta

El tiempo ha volado

Después de los hilos de cien

carreteras

ya sabes mas

Que un pájaro en una jaula

que una sombra

Cambiaste tu cara

Pero en el corazón hay una espina

Se mantuvo

Y algo se rompió

Porque es difícil vivir

En invernadero

Sigue siendo tu hotel

el quiere llegar

Al cielo

Y el capricho del día

Todavía vale menos

que comprobar

y sin embargo tu

cuando miras

al océano

tu miras

En esa otra orilla

Durante un año para dos

eras como el fuego

Durante un año para dos

Todavía en el resplandor de los aplausos

no sabias el dia

Con las palabras terminan

Pero una y otra vez

Los sollozos apretaron su garganta

Durante un año para dos

eras como el fuego

Durante un año para dos

Todavía en el resplandor de los aplausos

Cuando encuentras un día con