Bana Ne - Ege Çubukçu

Gülünç olma, hangimiz normal?

Biri haddini bildirine kadar çal korna

Caddelerde donla gez

Uç ama konma

Şarkı yok fonda

Yaşarsın biter, ismin yazmaz sonda

Hemen asma yüzünü

Yok sana tasma takıp basma kalıp tarzla

Gelip kafa bozma

Senin de mi canın çekti inceden

Kelimeler inciden değil dök içini dökülmeden inciler

Anlamazsın derdin ne

«aklın bir karış havada» diyor yaşlı kadın, bilge kadın

Kurguların kurdu

Kalbe kungfuların ustası

Ondan herkeste var be!

Dram, dram, dram

Burada buram, buram bir umursamazlık

«aman ben de koyucam» diye atıp tutmalar

Sabah 8, yine ofis, ne de sofistike

Pimini çekme pes etme… kes ipi üstünden

Yetmedi mi kukla oyunu

Bırak boyunu aşan işlerin koyunu olma

Kapat konuyu

Fakat deme unut

Olmaz deme unut

Ama deme unut

Evet şimdi umut

Farzet hiçbir gün aynı değil sana

Farkettin mi ne güzel olur düşünmeden uyanmak her sabah?

Kanın ısınsa da şüphe içinde

Iyi bir gün aslında özünde, bir pırıltı yüzünde

Bir anlam gözlerinde

Hani gönül olmaz ya bir yarda

Bana yar olmaz bu diyardan

Çıkıp şansımı aramalı ayda

Bana ne?

Ama nasıl üstüme geliyorlar

Tutuğu yerden çekiyor bak

Yine yine aklımı çeliyor

Bana ne?

Gülünç olma, hangimiz günahkar

Halimize bakacak olursak herkeste pranga

Ölçülüyor parayla

Ne kadar çıkarsak raydan

O kadar gider huya nasılsa gelecek haydan

Göz önünde «timeline»

Herkes ukala

Herkeste tu kaka hali

Herkes mi leyla?

Asma kulak herkese, bekleme herkesten

Çık merkezden, uzaklaş matrix’ten

Sokaklar tetris’ten nasibini almış yapılar

Eskiden açık derlerdi, şimdi kapalı kapılar

Bu da bir şey mi?

Olacak şey mi?

Işler sarpa sarmadan

Ayrılır sapla saman

Elde bir taş, bir de sapan

Kötü her zaman kötü

Bekler kurmuş kapan

Konuştukça batan bir gemi!

«tanrı bile batıramaz» dedi…

Atlantik’e gömüldü dürüstlük

Yaşam bir ödüldü

Önceden bir dönümdü

Şimdi görüyoruz olanları

Tam zamanı

Kalk gidelim bu kasabadan

Arkada iz bırakmadan

Bitsin artık karabasan

Lafı uzatmadan…

Hani gönül olmaz ya bir yarda

Bana yar olmaz bu diyardan

Çıkıp şansımı aramalı ayda

Bana ne?

Ama nasıl üstüme geliyorlar

Tutuğu yerden çekiyor bak

Yine yine aklımı çeliyor

Bana ne?

No seas ridículo, ¿quién de nosotros es normal?

Toca la bocina hasta que alguien los baje

Camina por las calles con escarcha

vuela pero no toques

Sin canción de fondo

Vives se acaba, tu nombre no está escrito al final

Solo cuelga tu cara

No, ponte la correa y estereotípate

No vengas y arruines

tu tambien sufriste

Las palabras no están hechas de perlas, derrama perlas sin derramar

No entiendes lo que está mal

“Tu mente está en el aire”, dice la anciana, la sabia

lobo de ficcion

Maestro del corazón kung fu

¡Todos lo tienen!

drama, drama, drama

Todo está por aquí, es un desprecio

Están despotricando, "Oh, lo pondré también"

8 am otra vez, ni la oficina ni lo sofisticado

No tire del pasador, no se dé por vencido... corte la cuerda de la parte superior.

¿No es suficiente juego de marionetas?

No seamos ovejas por cosas que superan tu altura

cerrar tema

Pero no digas olvidar

No digas que no, olvídalo.

Pero no digas olvidar

si espero ahora

Supongamos que ningún día es igual para ti

¿Te diste cuenta de lo agradable que sería despertar cada mañana sin pensar?

Incluso si tu sangre está caliente, en duda

Un buen día es, en esencia, un brillo en tu rostro.

un significado en tus ojos

Ya sabes, no hay corazón ni patio

No hay ayuda para mí de esta tierra

Tengo que salir y buscar mi suerte

¿qué hay de mí?

Pero como vienen a mi

Mira, se está soltando de su agarre.

me vuelve a tentar

¿qué hay de mí?

No seas ridículo, ¿cuál de nosotros es un pecador?

Si miramos nuestra situación, todos están encadenados.

Medido por dinero

Hasta dónde nos descarrilamos

Va tan lejos, vendrá de todos modos

Considere la «línea de tiempo»

todo el mundo es engreído

el estado de caca de todos

¿Todos son Leyla?

No escuches a todos, no esperes de todos

Sal del centro, lejos de la matriz.

Las calles son estructuras que han tenido su parte de tetris.

Solían decir puertas abiertas, ahora puertas cerradas

¿Es eso algo también?

va a pasar?

Antes de que las cosas se ensucien

Paja con paja

Una piedra en la mano y una honda

lo malo siempre es malo

La trampa está esperando

¡Un barco que se hunde mientras hablamos!

“Ni siquiera Dios puede hundirlo”, dijo.

Honestidad enterrada en el Atlántico

la vida era un premio

Solía ​​ser un acre

Ahora vemos lo que

es la hora

Salgamos de esta ciudad

sin dejar rastro

Termina ahora, pesadilla

Sin más preámbulos…

Ya sabes, no hay corazón ni patio

No hay ayuda para mí de esta tierra

Tengo que salir y buscar mi suerte

¿qué hay de mí?

Pero como vienen a mi

Mira, se está soltando de su agarre.

me vuelve a tentar

¿qué hay de mí?