Ik Ben Een Zoon - Boudewijn De Groot

Ik ben een zoon van grauwe westerstranden

Hoewel het zand waar ik ter wereld kwam rood was gekleurd

Daarmee voel ik ook nog steeds die vage banden

Ze vormen het begin van wat sinds die tijd is gebeurd

Daar was mijn moeder in het kwetsbaarst van haar leven

Daar kreeg ze mij temidden van het uitgeteerde vuil

En terwijl de amper levenden nog dankbaar achterbleven

Kieperde de jap haar dode lichaam in een kuil

Weten doe ik niets en weinig heb ik kunnen horen

Voelen was het enige dat ik kon

Ik heb er steeds voor moeten waken die vaagheid te verstoren

Nooit zal ik teruggaan waar het eens begon

Moet ik genieten van de zilverwitte stranden

Als ik niet zien kan hoe ze weggereden werd

Op een kar met levensresten, haar dode lege handen

Waarmee ooit om vrede gebeden werd

Nu sta ik hier in lichte, warme steden

Hier sta ik en zing het allerhoogste lied

Gezond en wel genietend van de vrede

Maar wie mij liefhad weet dit alles niet

Moet ik gaan naar die zachte groene velden

En zoeken naar dat ene witte kruis

Alleen haar naam konden ze erop vermelden

Die weet ik al — ik blijf maar thuis

Soy hijo de las grises playas del oeste

Aunque la arena donde nací se tiñera de rojo

Con eso todavía siento esos lazos vagos también

Son el comienzo de lo que ha sucedido desde entonces.

Mi madre fue en ella la más vulnerable de su vida.

Ahí me metió en medio de la mugre demacrada

Y mientras los que apenas vivían quedaron agradecidos

¿El japo arrojó su cadáver a un pozo?

Sabiendo que no hago nada y pude escuchar poco

Sentir era todo lo que podía

Siempre he tenido que tener cuidado de no perturbar esa vaguedad

Nunca volveré a donde comenzó una vez

¿Debería disfrutar de las playas blancas plateadas?

Si no puedo ver cómo fue ahuyentada

En un carro con restos de vida, sus muertas manos vacías

Lo que una vez oró por la paz

Ahora estoy a la luz, ciudades cálidas

Aquí estoy y canto la canción suprema

Saludable y disfrutando de la paz.

Pero el que me amó no sabe todo esto

¿Debería ir a esos suaves campos verdes?

Y buscando esa cruz blanca

Solo podían poner su nombre en él.

Ya lo sé, solo me quedo en casa