Diamanten - Bløf

Ze deed alsof ze sliep

Niet te licht en niet te diep

Elke man zou haar geloven

Een dove die voorgoed verblind is

En jij, je wist niet wat je hoorde

Je was opeens te stom voor woorden

En je kon haar ook niet zien

Een vijand die je goed gezind is

Lijkt dan op een vriend

Een handvol diamanten

Die te klein zijn om te splijten

Wat zal het je dan spijten

Dat ze weggleed als los zand?

Ze waakte als een leeuw

Elke zucht een stille schreeuw

Van genot en heerlijk lijden

Een ingewijde die niets loslaat

En jij, een gokker zonder kansen

Brak voor elke worp een lans

Maar tevergeefs bij deze vrouw

Die nooit voor iemand opstaat

En zeker niet voor jou

Een handvol diamanten

Die te klein zijn om te splijten

Wat zal het je dan spijten

Dat ze weggleed als los zand?

Een handvol diamanten

Die te klein zijn om te splijten

Wat zal het je dan spijten

Dat ze weggleed uit je hand

Ze was één diamant

Tussen alle korrels zand

Ella actuó como si durmiera

No demasiado ligero y no demasiado profundo

Cualquier hombre le creería

Un sordo que está ciego para siempre

Y tú, no sabías lo que escuchabas

De repente eras demasiado estúpido para las palabras.

Y tampoco la pudiste ver

Un enemigo que es amable contigo

parece un amigo

Un puñado de diamantes

Que son demasiado pequeños para dividir

¿De qué te arrepentirás entonces?

¿Que se deslizó como arena suelta?

Ella miraba como un león

Cada suspiro un grito silencioso

De placer y maravilloso sufrimiento

Un iniciado que no se suelta

Y tú, un jugador sin probabilidades

Rompió una lanza por cada lanzamiento

Pero en vano con esta mujer

Quien nunca da la cara por nadie

Y ciertamente no para ti

Un puñado de diamantes

Que son demasiado pequeños para dividir

¿De qué te arrepentirás entonces?

¿Que se deslizó como arena suelta?

Un puñado de diamantes

Que son demasiado pequeños para dividir

¿De qué te arrepentirás entonces?

Que ella se deslizó de tu mano

ella era un diamante

Entre todos los granos de arena