Miasta Gorzki Smak - The Analogs

Bieda rodzi zbrodnię, a frustracja przemoc

Nienawiść jest wszędzie, a litości nie ma

Miasto płacze deszczem kiedy jego dzieci

Kończą przytulone do zmarzniętej ziemi

Kiedy tak bezbronne wprost w objęcia śmierci

Biegną bo szukają ciągle odpowiedzi

Na pytanie, które wciąż zgniata ich serce:

— Co ja tutaj robię?

Kim właściwie jestem?

To przeklęte miasto jest takie jak każde

Za fasadą z reklam ukrywa swą prawdę

Wstydzi się swych pragnień, nigdy nieziszczonych

Zmarnowanych lat i marzeń straconych

Odrapane mury piszą swą historię

Młodych bohaterów nigdy nie pokornych

O miłości, zdradzie, o tych co szukają

Szczęścia i ucieczki przed pewną przegraną

Chociaż żaden z nas nie pchał się na świat

Walczyć musi wciąż by pokonać strach

O jutrzejszy dzień, o to co nadejdzie

Drogę trzeba przejść, drogę przez cierpienie

Nie patrząc na ból, na przelaną krew

Walczyć trzeba wciąż aż po samą śmierć

Takie prawo jest, prawo tej ulicy

Jeśli raz się poddasz zawsze będziesz nikim

Ref:

Ból, a potem śmierć, uciec chcesz, lecz gdzie?

Każde miasto ma ten sam gorzki smak

La pobreza engendra crimen y la frustración engendra violencia

El odio está en todas partes y no hay piedad.

La ciudad llora lluvia cuando sus hijos

Terminan acurrucados en el suelo helado.

Cuando tan indefenso justo en el abrazo de la muerte

Corren porque están constantemente buscando respuestas.

A la pregunta que sigue aplastando su corazón:

- ¿Qué estoy haciendo aquí?

¿Quién soy exactamente?

Esta maldita ciudad es como cualquier otra ciudad

Detrás de la fachada de los anuncios, esconde su verdad.

Se avergüenza de sus deseos, nunca cumplidos

Los años desperdiciados y los sueños se pierden

Paredes en mal estado escriben su historia

Los héroes jóvenes nunca son humildes

Sobre el amor, la traición, sobre los que buscan

La felicidad y escapar de una derrota segura

Aunque ninguno de nosotros empujó nuestro camino en el mundo

Debe seguir luchando para vencer su miedo.

Sobre el mañana, sobre lo que vendrá

Uno tiene que ir por el camino, el camino a través del sufrimiento

Sin mirar el dolor, la sangre derramada

Uno tiene que luchar una y otra vez hasta el punto de la muerte.

Esa es la ley, a la derecha de esta calle

Si te rindes una vez, siempre serás nadie

Árbitro:

Dolor y luego muerte, quieres huir, pero ¿adónde?

Cada ciudad tiene el mismo sabor amargo