Fridman - The Analogs

O czym myślisz na plaży w Hajfie?

Znów nadchodzą upalne dni

Czy wspominasz cierpienia swych braci?

Czy ich duchy dodają ci sił?

Teraz jesteś jak piorun co spada

Na głowy przeklętych oprawców

Jesteś lśniącym miechem Boga

Który zgniata ich karki

2000 na pohybel — niech zdechną brunatne psy

2000 na pohybel — nie mają prawa żyć

I niech pamięć będzie przeklęta

I niech pamięć będzie święta

Aż do kresu dni…

O czym myślisz patrząc na piasek

Co ucieka spod twoich stóp

O sztylecie wbijanym w krtań

Na ślepo w serce i brzuch?

A ty płacz, bo nie uciekniesz

Niechaj łzy twoje lecą na stół

Wreszcie nadszedł dzień zapłaty

Tam za ścianą szykują sznur

2000 na pohybel — niech zdechną brunatne psy

2000 na pohybel — nie mają prawa żyć

I niech pamięć będzie przeklęta

I niech pamięć będzie święta

Aż do kresu dni… x2

¿Qué piensas de la playa de Haifa?

Vuelven los días calurosos

¿Recuerdas los sufrimientos de tus hermanos?

¿Sus espíritus te dan fuerza?

Ahora eres como un rayo cayendo

Sobre las cabezas de los malditos torturadores

Eres el fuelle brillante de Dios

Que les aplasta el cuello

2000 para pohybel - que mueran los perros marrones

2000 para pohybel - no tienen derecho a vivir

Y que la memoria sea condenada

Y que el recuerdo sea santo

Hasta el final de los días...

¿Qué estás pensando cuando miras la arena?

Lo que se escapa debajo de tus pies

Sobre una daga en la laringe

¿Ciego en el corazón y el vientre?

Y lloras porque no te vas a escapar

Deja que tus lágrimas caigan sobre la mesa

El día de pago finalmente ha llegado

Allí, detrás de la pared, están preparando una cuerda.

2000 para pohybel - que mueran los perros marrones

2000 para pohybel - no tienen derecho a vivir

Y que la memoria sea condenada

Y que el recuerdo sea santo

Hasta el final de los dias... x2