Świat się pomylił - Patrycja Markowska

Każdy deszcz, każda noc, nagi księżyc, jego czuły wzrok

Zapach traw, ciepło dni

Jakby trochę magii ktoś odebrał im

Radzę sobie świetnie — przecież wiesz

Tylko w snach powraca myśl, że…

Tam na dnie został twój ślad, głęboko tam twoja muzyka we mnie gra,

tam na dnie został twój ślad i moja łza, bo świat się pomylił…

Pierwszy śnieg, uśmiech mój, dźwięki miasta, kolor snów

Jego szept, każdy świt

Jakby trochę magii ktoś odebrał im

Tylko morzu mogłam zwierzyć się, jak złamana w głębi jestem…

Tam na dnie został twój ślad, głęboko tam twoja muzyka we mnie gra,

tam na dnie został twój ślad i moja łza, bo świat się pomylił…

Powiedz, że — kiedyś uda się, uwolnić duszę mą z uścisku Twoich rąk

Tam na dnie został twój ślad głęboko tam wciąż twoja uśmiechnięta twarz

Tam na dnie został twój ślad i wielki żal bo świat się pomylił

Świat się pomylił…

Cada lluvia, cada noche, luna desnuda, su mirada tierna

El olor a hierba, el calor de los días.

Como si les quitaran algo de magia

Estoy muy bien - ya sabes

Sólo en los sueños se repite el pensamiento de que...

Allí queda tu huella en el fondo, allí en el fondo suena tu música en mí,

ahí quedó tu rastro y mi lágrima en el fondo, porque el mundo se ha equivocado...

La primera nevada, mi sonrisa, los sonidos de la ciudad, el color de los sueños

Su susurro, cada amanecer

Como si les quitaran algo de magia

Sólo al mar podría confiar lo profundamente quebrado que estoy...

Allí queda tu huella en el fondo, allí en el fondo suena tu música en mí,

ahí quedó tu rastro y mi lágrima en el fondo, porque el mundo se ha equivocado...

Di que algún día será posible liberar mi alma del agarre de Tus manos

Ahí has ​​dejado tu huella en el fondo, en lo profundo aún está tu rostro sonriente

Ahí, en el fondo, has dejado tu huella y un gran pesar porque el mundo se ha equivocado.

El mundo se equivoco...