Drogi kolego - Patrycja Markowska

Po parapetach skacze świt

I słońce się tu zakrada

Za chwilę jasne pewne stanie się

Że musisz chyba stąd już spadać

A zatem szybko ubierz się

I nie zapomnij zamknąć drzwi

Ja dobrze wiem, ty widzisz też

Że nocny teatr skończył się

No nie płacz tak drogi kolego

Przecież nie stało się nic złego

I nie pisz więcej tych smutnych wierszy

I nie myśl też, że byłeś pierwszy

A jeśli odnajdziemy się

Gdzieś pośród zgiełku na ulicy

Ty spojrzysz na mnie jakbyś mnie znał

Ja przemknę obok skryta w ciszy

No nie płacz tak drogi kolego

Przecież nie stało się nic złego

I nie pisz więcej tych smutnych wierszy

I nie myśl też że byłeś pierwszy

Dawn salta sobre los alféizares

Y el sol se está colando aquí

Ciertas cosas se aclararán en un momento.

Que debes salir de aquí ahora

Así que vístete rápido

Y no te olvides de cerrar la puerta.

Lo sé bien, también puedes ver

Que se acabó el teatro de la noche

Vamos querido amigo

Después de todo, nada malo pasó

Y no escribas más estos poemas tristes

Y no creas que fuiste el primero

Y si nos encontramos

En algún lugar del ajetreo y el bullicio de la calle

Me mirarás como si me conocieras

pasaré en silencio

Vamos querido amigo

Después de todo, nada malo pasó

Y no escribas más estos poemas tristes

Y tampoco creas que fuiste el primero