Opętanie - Patrycja Markowska

Spadałam długo z góry moich pragnień

Zawiodłam się

Zamknęłam drzwi duszy mej na złoty klucz

Tak pusto tu

Zabrałeś mapę marzeń mych ze sobą

Gubię się

Muszę radzić sobie z każdym nowym dniem

Ciężko mi jest

Tobie łatwo było odejść stąd

Uwierzyć nie mogłam w to

Nie walczyłeś nawet chwili

A chciałam tak

Opętałeś mnie

Wszystko traci sens bo już

Ciebie przy mnie nie ma

Chcę uwolnić się

Zasługuję na coś więcej, wiem

Opętałeś mnie

Wszystko traci sens bo już

Ciebie przy mnie nie ma

Chcę uwolnić się

Zasługuje na coś więcej, wiem

W każdy sen mój po cichutku wkradasz się

Chcę uciec gdzieś

Przed wspomnieniami

Nieprawdziwy obraz twój

Maluje w nich

Karmić będę chorą duszę pasją mą

By nabrała sił

Tyle jeszcze do zrobienia zostało mi

Opętałeś mnie

Wszystko traci sens bo już

Ciebie przy mnie nie ma

Chcę uwolnić się

Zasługuję na coś więcej, wiem

Opętałeś mnie

Wszystko traci sens bo już

Ciebie przy mnie nie ma

Chcę uwolnić się

Zasługuje na coś więcej, wiem

Caí por mucho tiempo de la montaña de mis deseos

estoy decepcionado

Cerré la puerta de mi alma con la llave dorada

Está tan vacío aquí

Te llevaste el mapa de mis sueños contigo

me estoy perdiendo

Tengo que lidiar con cada nuevo día

Es difícil para mí

Fue fácil para ti alejarte de aquí

no podía creerlo

Ni siquiera peleaste por un momento

Y yo quería tanto

tu me poseias

Todo no tiene sentido porque ya

No estás conmigo

Quiero ser libre

Merezco más, lo sé.

tu me poseias

Todo no tiene sentido porque ya

No estás conmigo

Quiero ser libre

Se merece más, lo sé.

Te arrastras silenciosamente en cada uno de mis sueños

quiero huir a algun lado

Antes de los recuerdos

tu foto no es real

El pinta en ellos

Alimentaré un alma enferma con mi pasión

Para ganar fuerza

Me queda mucho por hacer

tu me poseias

Todo no tiene sentido porque ya

No estás conmigo

Quiero ser libre

Merezco más, lo sé.

tu me poseias

Todo no tiene sentido porque ya

No estás conmigo

Quiero ser libre

Se merece más, lo sé.