Dənizin Intiharı - Okaber

(5 Dekabr — Günəşli neft yatağında

Baş vermiş qəzada həyatını itirmiş

Neftçilərimizə ithaf olunur)

Atasan bu dənizə özünü, o qədər boğulasanki

Səhər tezdən gecəyə qədər hər kəs unutsun səni

Ancaq yuxularda gələsən görüşlərə

Yada ki, içdiyin zəhrimarlar qurutsun səni.

Atasan bu dənizə özünü, (o qədər boğulasanki)

Fəryadın, qovuşsun haraylara

Son dəfə həsrətlə baxasan qağayılara

Atasan bu dənizə özünü, çırpılasan qayalara

Yazdığım bütün şeirləri də yırtıb aparasan

Bu yarımadanın bağrından natamam qalan

Bütün sevgiləri də dartıb aparasan!

Atasan bu dənizə özünü, heçkəslə barışmadan

Güvəndiyin dağların qarı dumana qarışmadan

Varlı-kasıb yarışmadan çıxartmadan təmizə özünü

Siqareti yarım çəkib, atasan bu dənizə özünü.

Mavilərdən iyrənib, dostuna çevriləsən mavi ləpələrin

Görəsənki, mavi dalğalar necə səpələnir

Təpələrin külə döndüyü yerlərdən uzaq qaçasan

Hündür bir yerdən uçasan yuxarı, sonra aşağı

Pıçıldayasan bu cümləni:

Sən varsan varam

Sən yoxsan yoxam!

-Necə də gülməli

Atasan bu dənizə özünü, qürura toxunmadan

Onsuzda yox olmusan, daha da yox olmadan

Dostlarla da artıq getməyəsən çiyin-çiyinə

Bir də, həmin saçların ətrini dəyişəsən dəniz iyinə.

Dərin nəfəs alıb, hər kəsdən qisas alıb ölümlə həyat kimi

Onunla mən: Məkkə və Mədinə, dəclə və fərat kimi

Onsuzda əbədiyyət heç vaxt sevməmişdi, əbədiləri!

(heç vaxt.)

Bizimsə dualarımız açıq havalardan titrədirdi müqəddəs sayılan məbədləri

Atasan bu dənizə özünü, heç kəs oyanmadan

Sübh namazından öncə, azan dayanmadan

Yağış yağmadan, ya da yağış əvəzinə, daş yağmadan

Qurunun oduna yaş yanmadan.

yalanlarla baş aldadan

Cəmiyyətdən uzaqlaşıb atasan bu dənizə özünü

Sevgilər də saxlayasan salam-sağollarda

Əlvidalara çatmamış saxlayasan yarı yollarda

Mən isə darıxdım, səslədim səni.

Yemək sırasını səbrsiz gözləyən

Kimsəsiz uşaq kimi səbrsiz gözlədim səni.

(Atasan bu dənizə özünü…)

(5 de diciembre - En el campo petrolero de Gunashli

Murió en el accidente.

Dedicado a nuestros trabajadores petroleros)

Si te tiras a este mar, te ahogarás tanto

Deja que todos te olviden desde temprano en la mañana hasta tarde en la noche.

Pero en los sueños vienes a las reuniones

O deja que los venenos que bebes te sequen.

Te tiraste a este mar, (para que te ahogues)

Grita, únete a los harayas

La última vez que miras con añoranza a las gaviotas

Te lanzas a este mar, golpeas las rocas

Rompiste todos los poemas que escribí

Incompleta en el corazón de esta península

¡Tú tiras todo el amor!

Padre mismo en este mar, sin reconciliarse con nadie

Sin interferir con la niebla de las montañas en las que confías

Límpiate sin quitar ricos y pobres de la competencia

Dejaste de fumar y te tiraste a este mar.

Disgustado por el blues, te vuelves amigo de los blue kernels

Me pregunto cómo se dispersan las olas azules

Huyes de los lugares donde las colinas se vuelven cenizas

Vuelas desde un lugar alto, luego bajas

Susurra esta frase:

si tu eres yo soy

¡No soy tu!

-Qué divertido

Padre mismo en este mar, sin tocar el orgullo

Ya has desaparecido, sin más desaparición

Ya no vas hombro con hombro con los amigos

Además, puedes cambiar el olor de ese pelo por el olor a mar.

Respira hondo, véngate de todos, como la vida y la muerte.

Con él: La Meca y Medina, como el Tigris y el Éufrates

Nunca antes había amado la eternidad, ¡la eternidad!

(nunca.)

Nuestras oraciones sacudieron los templos sagrados al aire libre

Padre mismo en este mar, sin que nadie despierte

Antes de la oración del alba, sin cesar la llamada a la oración

Sin lluvia, o en vez de lluvia, sin lluvia

Madera seca sin quemarse mojada.

engañado por mentiras

Te tiras de la sociedad y te tiras a este mar

hola si sigues amor

Adiós a la mitad

Y te extrañé, te llamé.

Esperando con impaciencia la comida.

Te esperé con impaciencia como un niño solitario.

(Padre mismo en este mar...)