Krakowski Spleen - Natalia Przybysz

Chmury wiszą nad miastem

Ciemno i wstać nie mogę

Naciągam głębiej kołdrę

Znikam, kulę się w sobie

Powietrze gęste i lepie

Wilgoć osiada na twarzach

Ptak smętnie siedzi na drzewie

Leniwie pióra wygładza

Poranek przechodzi w południe

Bezwładnie mijają godziny

Czasem zabrzęczy mucha

W sidłach pajęczyny

A słońce wysoko, wysoko

Świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie

Zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr, co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na «Raz!»

Ze słońcem twarzą w twarz (x2)

Ulice mgłami spowite

Toną w ślepych kałużach

Przez okno patrzę znużona

Z tęsknotą myślę o burzy

A słońce wysoko, wysoko

Świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie

Zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr, co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na «Raz!»

Ze słońcem twarzą w twarz (x3)

Las nubes se ciernen sobre la ciudad

Está oscuro y no puedo levantarme.

Bajo más las sábanas

Desaparezco, me encojo en mí mismo

El aire es espeso y mejor.

La humedad corre por las caras

El pájaro se sienta tristemente en un árbol.

Él perezosamente alisa las plumas

La mañana se convierte en mediodía

pasan las horas

A veces sonará una mosca

En la trampa de las telarañas

Y el sol está alto, alto

Brilla en los ojos de los pilotos

Calienta incansablemente

Espacios azules fríos

Estoy esperando que el viento ahuyente

cortinas plegadas oscuras

Entonces me pondré de pie para "¡Una vez!"

Con el sol cara a cara (x2)

Las calles están envueltas en niebla

Se ahogan en charcos ciegos

Con cansancio miro por la ventana

Añoro la tormenta

Y el sol está alto, alto

Brilla en los ojos de los pilotos

Calienta incansablemente

Espacios azules fríos

Estoy esperando que el viento ahuyente

cortinas plegadas oscuras

Entonces me pondré de pie para "¡Una vez!"

Con el sol cara a cara (x3)