Vaghti to Ba Man Nisti - Moein

وقتی تو با من نیستی، از من چه می ماند

از من جز این هر لحظه فرسودن، چه می ماند

از من چه میماند، جز این تکرار پی در پی

تکرار من در من، مگر از من چه می ماند

غیر از خیالی خسته از تکرار تنهایی

غیر از غباری در لباس تن، چه می ماند

از روزهای دیر بی فردا، چه می آید

از لحظه های رفته ی روشن، چه می ماند

وقتی تو با من نیستی، از من چه می ماند

از من جز این هر لحظه فرسودن، چه می ماند

از من چه میماند، جز این تکرار پی در پی

تکرار من در من، مگر از من چه میماند

از من اگر کوهم، اگر خورشید، اگر دریا

بی تو میان قاب پیراهن چی می ماند

بی تو چه فرقی میکند دنیای تنها را

غیر از غبار و آدم و آهن، چه می ماند

وقتی تو با من نیستی، از من که میپرسد

از شعر و شاعر جز شب و شیون، چه می ماند

وقتی تو با من نیستی، از من چه می ماند

از من جز این هر لحظه فرسودن، چه می ماند

از من چه میماند، جز این تکرار پی در پی

تکرار من در من، مگر از من چه می ماند

¿Qué queda de mí cuando no estás conmigo?

Lo que queda de mí sino este cada momento de agotamiento

Lo que queda de mí, excepto esta repetición

Mi repetición en mí, excepto lo que queda de mí

Aparte de imaginar cansado de repetir la soledad

Lo que queda sino polvo en la ropa

¿Qué viene de los días de mañana tarde?

¿Qué queda de los brillantes momentos pasados?

¿Qué queda de mí cuando no estás conmigo?

Lo que queda de mí sino este cada momento de agotamiento

Lo que queda de mí, excepto esta repetición

Mi repetición en mí, excepto lo que queda de mí

De mí si la montaña, si el sol, si el mar

¿Qué queda entre ustedes en el marco de la camisa?

¿Qué diferencia le hace al mundo solitario sin ti?

¿Qué queda sino polvo, hombre y hierro?

cuando no estas conmigo me pregunta

Lo que queda del poema y del poeta excepto noche y noche

¿Qué queda de mí cuando no estás conmigo?

Lo que queda de mí sino este cada momento de agotamiento

Lo que queda de mí, excepto esta repetición

Mi repetición en mí, excepto lo que queda de mí