Brak - Mery Spolsky

Furia, piana, zbita lampa

Nienawidzę, nie śpię, jem za dużo

Cisza, dotyk tylko w Internecie

Muska moje grube uda, wolno odchodzę

W zimny prąd

Po co ludziom desperacja?

Jadę za dwa dni do piekła

Znowu ludzie — chude ciała, zapach marchewki

Widzę znowu

Czarne buty na wypolerowanym korytarzu

Twoje oczy puste … gdzieś widziałam

Brak, brak, brak, brak mi doskwiera

Brak, brak, brak ogólny

Brak mi dobrych ludzi tu

Brak, brak, brak, brak mi dolega

Deficyt miłej dłoni

Nikt mnie nie obudzi już

Brak, brak, brak, brak mi doskwiera

Brak, brak, brak ogólny

Brak mi dobrych ludzi tu

Brak, brak, brak, brak mi dolega

Deficyt miłej dłoni

Nikt mnie nie obudzi już

Ogień, miłość, szał, namiętność

Czy zobaczę jeszcze coś?

Sparzę się, a potem umrę

W ciepłym Pendolino przedział, uśmiech Ci wiozę

Wiozę też zdjęcia

Pomachają Ci wesoło moje ramiona

Wołać tam będą: dotknij, dotknij, dotknij!

Dwie godziny kombinezon, kawa, Pan z plakietką

Jak to będzie, jak, jak, jak, jak?

Milczeć, patrzeć i oddychać, ale w myślach gadać i kochać

Jak to będzie?

Brak, brak, brak, brak mi doskwiera

Brak, brak, brak ogólny

Brak mi dobrych ludzi tu

Brak, brak, brak, brak mi dolega

Deficyt miłej dłoni

Nikt mnie nie obudzi już

Brak, brak, brak, brak mi doskwiera

Brak, brak, brak ogólny

Brak mi dobrych ludzi tu

Brak, brak, brak, brak mi dolega

Deficyt miłej dłoni

Nikt mnie nie obudzi już

Wracaj, wracaj, wracaj …

Furia, espuma, lámpara rota

Odio, no duermo, como demasiado

Silencio, toque solo en Internet

Él acaricia mis muslos gruesos, me alejo lentamente

En la corriente fría

¿Para qué necesita la gente la desesperación?

me voy al infierno en dos dias

Gente otra vez: cuerpos delgados, olor a zanahorias.

puedo ver de nuevo

Zapatos negros en un pasillo pulido

Tus ojos vacíos... en algún lugar vi

La falta, la falta, la falta, la falta me molesta

Ninguno, ninguno, general ninguno

Extraño a la buena gente aquí.

No, no, no, no, me estoy perdiendo

Un buen déficit de manos

ya nadie me despierta

La falta, la falta, la falta, la falta me molesta

Ninguno, ninguno, general ninguno

Extraño a la buena gente aquí.

No, no, no, no, me estoy perdiendo

Un buen déficit de manos

ya nadie me despierta

Fuego, amor, frenesí, pasión.

¿Veré algo más?

Me quemaré y luego moriré.

En un cálido compartimiento de Pendolino, te traigo una sonrisa

tambien llevo fotos

Mis brazos te saludarán alegremente

Gritarán por ahí: ¡toca, toca, toca!

Mono de dos horas, café, caballero con placa.

¿Cómo será, cómo, cómo, cómo?

Calla, mira y respira, pero habla y ama en tu mente

¿Cómo sera?

La falta, la falta, la falta, la falta me molesta

Ninguno, ninguno, general ninguno

Extraño a la buena gente aquí.

No, no, no, no, me estoy perdiendo

Un buen déficit de manos

ya nadie me despierta

La falta, la falta, la falta, la falta me molesta

Ninguno, ninguno, general ninguno

Extraño a la buena gente aquí.

No, no, no, no, me estoy perdiendo

Un buen déficit de manos

ya nadie me despierta

Vuelve, vuelve, vuelve...