Samatya'da İlk Rakı - Melike Şahin

Ezberledim dişini dudağını, elini ayağını

Taşıdım günahını ayıbını, duramadım yangınında

Uzağa düştüm, kendine sor niyesini nasılını

Tuzağa düştüm, mesulü sensin katlinin baharımın

Yollarından, kollarından bir haber

Düştü payıma ağırından bir keder

Samatya’da ilk rakımızda gördüm

O gözünün o gitmeyen yaş hüznünü

Kurşunun ağır çıkaramam ki

Tek başıma elim gitmez ki

Gözünü seveyim sessiz durma

Kırıyorsun kolumu kanadımı, uçarım inadına

Dönmem geri, bilirim ayarımı, duramadın hatıramda

Uzağa düştüm, bir de bana sor niyesini nasılını

Tuzağa düştüm, aştığım uçurum rengidir baharımın

Memoricé tu diente, labio, mano y pie

Cargué tu pecado y tu vergüenza, no pude detenerme en tu fuego

Me caí, pregúntate por qué, cómo

Estoy atrapado, eres responsable del asesinato de mi primavera

Una noticia de tus caminos, tus brazos

Una pena pesada cayó sobre mí

Lo vi en nuestra primera altitud en Samatya.

La tristeza de ese ojo que no se va

No puedo tomar tu liderazgo pesado

no puedo ir solo

Amo tus ojos, no te calles

Me rompes el brazo, el ala, vuelo por despecho

No volveré, conozco mi escenario, no pudiste detenerte en mi memoria

Me caí, y me preguntan por qué y cómo

Estoy atrapado, el abismo que he cruzado es del color de mi primavera