Pieśń Miłości - Maryla Rodowicz

Męka, męka, mówię wam

Kiedy człowiek żyje sam

Nie chce się pić, nie chce się jeść

I na słońcu więcej plam!

Męka, męka, ale cóż

Kiedy człowiek pożył już

Ma dosyć kłamstw, milczących dni

Kaleczących słów jak nóż

Boże!

Jak ja rzucam nożem

Dowiesz się potworze

Kiedy przyjdzie czas

A na razie, może, jest nam nie najgorzej

Więc się ze mną ożeń

Zanim karty pójdą w tas

Męka, męka, bo kto wie

Czy gdzieś żyją dusze dwie

Co wiedzą jak zachować smak

I ocalić cały wdzięk

Męka, męka, ale ja

Póki życie jeszcze trwa

Radziłabym przy sercu twym

Moje serce mieć jak rym

Boże!

Jak ja rzucam nożem

Dowiesz się potworze

Kiedy przyjdzie czas

A na razie, może, jest nam nie najgorzej

Więc się ze mną ożeń

Zanim karty pójdą w tas

Tormento, tormento, te digo

Cuando una persona vive sola

No quiero beber, no quiero comer

¡Y más manchas al sol!

Tormento, tormento, pero bueno

Cuando un hombre está vivo

Está harto de mentiras, días de silencio

Palabras paralizantes como un cuchillo

¡Dios!

Cómo tiro un cuchillo

Lo descubrirás, monstruo

Cuando llegue el momento

Y hasta ahora, tal vez, no estamos tan mal

Así que cásate conmigo

Antes de que las cartas se vayan por el desagüe

Tormento, tormento, porque quien sabe

¿Dos almas viven en algún lugar?

Lo que saben conservar el sabor

Y guarda toda la gracia

Tormento, tormento, pero yo

Mientras la vida continúa

Yo aconsejaría con tu corazón

Haz que mi corazón rime

¡Dios!

Cómo tiro un cuchillo

Lo descubrirás, monstruo

Cuando llegue el momento

Y hasta ahora, tal vez, no estamos tan mal

Así que cásate conmigo

Antes de que las cartas se vayan por el desagüe