Rysunek na Szkle - Krzysztof Krawczyk

Jeszcze sam się uczę siebie żyję

Tak, jak umiem żyć do utraty tchu

Raz mi gorzej z tym, raz lepiej

Rzucam się w zdarzeń rwący nurt, jak w ucieczce

Jak w podróży do zamkniętych

Pukam drzwi byle serce nieść

I choć nic się nie powtórzy, jeszcze raz myślą sięgam wstecz

O, jest gdzieś niebo jak len o, o, o!

Noc za krótka na sen

O, dom, gdzie czeka znów ktoś

I gdzie miejsca jest dość dla spóźnionych gości

O, twój rysunek na szkle tylko na nim już dziś nie ma mnie

Idę dalej, żyję prędzej pragnę

Tracę to, co mam czas doradcą złym

Wieczorami piszę wiersze chociaż ty już nie czytasz ich

Biegną wiosny i jesienie, coraz bardziej dzieli nas

Morze zwykłych spraw, mam już tylko to wspomnienie

Choć i w nim mniej tych jasnych barw

O, jest gdzieś niebo jak len o, o, o

Noc za krótka na sen

O, dom, gdzie czeka znów ktoś

I gdzie miejsca jest dość dla spóźnionych gości

O, twój rysunek na szkle tylko na nim już dziś nie ma mnie

Ale kiedyś sam w pół drogi stanę, cisnę nagle w kąt

Cały ten mój świat, twarz ochłodzę kroplą wody

Jakby mi znów ubyło lat i odnajdę tamten ogień

I gościnny domu próg i przyjazną dłoń

Lecz czy tamtą, twą urodę, zwróci nam rzeki bystra toń

O, jest gdzieś niebo jak len o, o, o

Noc za krótka na sen

O, dom, gdzie czeka znów ktoś

I gdzie miejsca jest dość dla spóźnionych gości

O, twój rysunek na szkle

Tylko na nim już dziś nie ma mnie, nie ma mnie

Laj, la la la la la laj la la la la la laj la la la la la la

Laj, la la la la la laj laj la la la la laj La la la la la la

Laj, la la la la la laj la la la la la laj la la la

Todavía estoy aprendiendo a mí mismo, todavía estoy vivo

La forma en que puedo vivir hasta que me quede sin aliento

A veces me siento peor, a veces me siento mejor

Me lanzo a una corriente impetuosa, como en una huida

Como viajar a los cerrados

Llamo a la puerta solo para llevar mi corazón

Y aunque nada volverá a pasar, una vez más mis pensamientos vuelven

¡Oh, el cielo está en alguna parte como un lino, oh oh oh!

La noche es demasiado corta para dormir.

Oh, hogar, donde alguien espera de nuevo

Y donde hay sitio para invitados tardíos

Ay, tu dibujo en el cristal pero en él ya no es mío

Sigo, vivo más rápido, quiero

pierdo lo que tengo un mal consejero

Por las tardes escribo poemas aunque ya no los leas

Se acercan las primaveras y los otoños y nos van dividiendo cada vez más

Un mar de asuntos ordinarios, solo tengo este recuerdo

Aunque hay menos de estos colores brillantes en él.

Oh, hay cielo en algún lugar como un lino, oh oh oh

La noche es demasiado corta para dormir.

Oh, hogar, donde alguien espera de nuevo

Y donde hay sitio para invitados tardíos

Ay, tu dibujo en el cristal pero en él ya no es mío

Pero algún día me detendré a mitad de camino solo, de repente me tiraré a un rincón

Todo este mi mundo, me refrescaré la cara con una gota de agua

Como si mis años se fueran otra vez y encontraría ese fuego

Y el umbral de un hogar acogedor y una mano amiga

Pero si los ríos tuyos nos devolverán tu belleza por las rápidas profundidades

Oh, hay cielo en algún lugar como un lino, oh oh oh

La noche es demasiado corta para dormir.

Oh, hogar, donde alguien espera de nuevo

Y donde hay sitio para invitados tardíos

Oh, tu dibujo en el cristal

Solo que no hay un yo hoy, no hay un yo

Laj, la la la la la laj la la la la laj la la la la la la

Laj, la la la la la laj laj la la la la laj La la la la la la

Laj, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la