Teraz znikasz - Jeden Osiem L

Teraz znikasz tam gdzie ja nie chcę być

Nie pamiętasz już znowu tylko sny

Sam już nie wiesz jak masz posklejać dni

Samą wiarą w czas nie naprawisz tych krzywd

Taki mój brat, mój kat, taki jest ten świat

Powtarzał mi tylko my się liczymy

Mówił my ulepieni z zupełnie innej gliny

Mówił i nie doszukuj się przyczyny, no bo

Już taki jestem zimny, bo muszę być twardy

Pełen pogardy dla tych, którzy nie trzymają gardy

Takich miliardy, wiesz mało takich jak my

Jesteśmy tutaj, żeby spełniać swoje sny

Wyróżniaj życia strony, po której jesteś ty?

Pytał - bez odpowiedzi.

Czekał.

Oczy przymykał

Łykał wszystkie te brednie, że życie jest proste

Wystarczy jeden temat — taką miał ripostę

Szukał sposobu, ciągle zacierając ręce

Nieważne jak to robię, ważne, że mam więcej

Bo przecież o to chodzi — miał w tym trochę racji

Karmiony nędznym światem pustych aspiracji…

Porozbijane pięści, uśmiechu brak na twarzy

Zły chłopak bez perspektyw, nie nauczony marzyć

Zakazy i bariery, życie bardzo wiele uczy

Mniej ci daje, a zabiera, by pokazać kto jest lepszy

Chciał być silniejszy, pewniejszy, zawsze na pierwszym planie

Coraz większe miał potrzeby, często nie starczało na nie

O czyste sumienie i kolejną szanse prosił

Przegrywał i upadał, ale zawsze się podnosił

Zgubny zwrot wydarzeń, zgubny wpływ sił pieniądza

Kiedyś tyle wspólnych spraw, teraz ciężko jest go poznać

Zagubiony w miejskim tłumie, dla nikogo nic nie znaczy

Utopiony w nienawiści, nie jest w stanie nic zobaczyć

Serce przeszywa smutek, ciarki przechodzą po plecach

Obojętny na to wszystko, nie mający siły czekać

I wiesz nie ma co narzekać na dzień, który nas tak zmienia

Pytasz — gdzie jest ten chłopak?

Został w moich wspomnieniach…

Jasna strona ciemności, zwiastowana w wielu znakach

Dla chłopaka, który w życiu wiele razy płakał

Ukrywając skrupulatnie łzy, które były prawdą

Chęć poznania ciemnej strony, która wepchnęła go w bagno

Na dno upadł sam.

W tej chwili strachu

Rzucił na swe życie fatum, najadając się obciachu

Nie chcę być tam, gdzie ty.

Naprawdę nie chcę

Bo nie idę swoją drogą, w swoją pracę wkładam serce

Pomyśl, jakby to było.

Zajrzyj w środek duszy

Nie czekając na jutro — na dzień, który wszystko ruszy

Charakter się kruszy, sen kolejny spędza z powiek

Przyglądając się tobie, mówię - to już nie ten człowiek

Starał znaleźć się przystań i nic z tego nie wyszło

Miał swoje pięć i co?

I wszystko prysło.

Wszystko prysło…

Wszystko prysło… Wszystko prysło…

Ahora desapareces donde no quiero estar

Simplemente no recuerdas los sueños otra vez

Ya no sabes cómo pegar los días juntos

Solo creyendo en el tiempo no puedes hacer las paces

Este es mi hermano, mi verdugo, así es este mundo

Él solo seguía diciéndome que importamos

Hablamos desde una arcilla completamente diferente

Habló y no busques la razón, porque

Ya tengo tanto frío porque tengo que ser duro

Lleno de desprecio por los que no montan guardia

Miles de millones como este, conoces pocos como nosotros

Estamos aquí para hacer realidad nuestros sueños.

¿Resaltar la vida del lado en el que estás?

Preguntó, sin respuesta.

Él esperó.

Cerró los ojos

Se tragó todas las tonterías de que la vida es simple

Un tema es suficiente - esa fue su réplica

Buscó una manera, todavía frotándose las manos

No importa cómo lo haga, es importante que tenga más

Porque ese es el punto: tenía toda la razón al respecto.

Alimentado un mundo miserable de aspiraciones vacías...

Puños rotos, sin sonrisa en la cara

Chico malo sin perspectivas, sin enseñar a soñar

Prohibiciones y barreras, la vida enseña mucho

Te da menos y te lleva a demostrar quien es mejor

Quería ser más fuerte, más confiado, siempre en primer plano.

Tenía más y más necesidades, a menudo insuficientes para ellas.

Pidió una conciencia tranquila y otra oportunidad

Perdía y caía, pero siempre se levantaba

Un giro desastroso de los acontecimientos, una influencia desastrosa de las fuerzas del dinero.

Solía ​​haber tantas cosas en común, ahora es difícil llegar a conocerlo.

Perdido en la multitud de la ciudad, no significa nada para nadie

Ahogado en el odio, no puede ver nada.

La tristeza atraviesa mi corazón, escalofríos por mi columna

Indiferente a todo esto, incapaz de esperar

Y ya sabes, no hay de qué quejarse el día que tanto nos cambia

Usted pregunta - ¿dónde está este chico?

Se quedo en mis recuerdos...

El lado positivo de la oscuridad, anunciado en muchos signos

Para un niño que lloró muchas veces en su vida

Escondiendo minuciosamente las lágrimas que eran la verdad

El deseo de conocer el lado oscuro que lo empujó al pantano.

Cayó al fondo solo.

En este momento de miedo

Arrojó el destino en su vida, comiendo vergüenza

No quiero estar donde tú estás.

realmente no quiero

Porque no sigo mi propio camino, pongo mi corazón en mi trabajo

Piensa en cómo sería.

Mira dentro de tu alma

Sin esperar al mañana, al día en que comenzará todo.

El personaje se desmorona, pasa otra pijamada de sus párpados.

Mirándote, digo, ya no es el hombre

Trató de encontrar un refugio, y no resultó nada.

Tenía sus cinco y qué?

Y todo se fue.

Todo está roto ...

Todo está roto... Todo está roto...