Gücüme Giden Yol - Hidra

Yazdıklarıma küfür eden yarım akıllı şairim

Ölümü andıran tebessüm ben kaç ölüme şahidim

Kimse benim sahibim olamaz çünkü ahirim

Geleceğimden habersiz hedeflerime kahinim

Gökyüzünde hilalim ol orada kal ömür boyu

Sen gidersen karanlıkta göremez önümü kör olurum

Bu kadar dertle savaşır halde gülümsemek zor durum

Kalemlerime çengi vurup şu Fatih’i durdurun

Öldüğümde bırakılan bikaç güldü mezarıma

Bikaç gündür araftaydım bekletildim el adına

Bi kadına bağlanırsan küfredersin inadına

O hiç senin olmayacak yazmalısın kitabına

Dışarı çıktım hava soğuktu ulan mont da giymedim

O sıra döndü gözlerim ve açığa çıktı hislerim

Parkelerde yalın ayaklı bir çocuk akistedir

Gökyüzünden huzur yağsın çok bi şey mi istedim?

Gücüme gitmez hiçbi şey yalanlara da alıştım

Akşamüstü savaş vardı seher vakti barıştır

Gücüme giden yolda engel çalıştım da çalıştım

Her adım rakibim oldu ben Hidra’yla yarıştım

Yazdıklarımı çalıyorum hem de Fatih Uslu’dan

Senden adam olmaz diyenler de şimdi sustular

Hayat bütün aldıklarını benim yüzüme kustu bak

Bi insanlık görüyorum hep kendine müslüman

Satırlarıma tek hece sığdırırsam mutluyum

Sanrılarla yola koyuldum ben hala umutluyum

Beni her şeyden çok sevenler ne oldu unuttunuz

Her diyarda güneş varken gökyüzüm bulutludur

Doğrudur ben de çok hatalar yaptım hayatta

Çelmeler taksalar da dimdik hala ayakta

Resmin yoksa semalarda kabus olur sabahlar

Her kapım kilitlidir ve Yaradan’ımda anahtar

Bana varanlar umutsuz ve durmadan hayıflanır

Yazdığımda başka bi ben ellerim zayıfladı

Orda burda küfür yerken yaptığım ayıplanır

Vurgularla vurduğumda son bi kez ayık kalın

Ben hiçbi şey anlamadım nasıl geçti bunca yıl

Hiçbi vakit ağlamadım gözyaşım içimde sır

Ölüm yalan olmalıydı yaşamalıydım bin asır

Aşamalıydı bütün yollar bak bileklerim nasır

Gücüme gitmez hiçbi şey yalanlara da alıştım

Akşamüstü savaş vardı seher vakti barıştır

Gücüme giden yolda engel çalıştım da çalıştım

Her adım rakibim oldu ben Hidra’yla yarıştım

Yazdıklarımı çalıyorum hem de Fatih Uslu’dan

Senden adam olmaz diyenler de şimdi sustular

Hayat bütün aldıklarını benim yüzüme kustu bak

Bi insanlık görüyorum hep kendine müslüman

Soy un poeta medio tonto que maldice lo que escribo

Sonrisa que recuerda a la muerte, ¿cuántas muertes he presenciado?

Nadie puede poseerme porque mi final

Soy un oráculo para mis metas, inconsciente de mi futuro

Sé mi media luna en el cielo, quédate ahí de por vida

Si te vas, no puedo ver en la oscuridad, estaré ciego

Es difícil sonreír mientras luchas con tantos problemas

Golpea el gancho en mis bolígrafos y detén a este Fatih

La pareja que se fue cuando morí se rió de mi tumba

Llevo un par de días en el limbo, me han hecho esperar en nombre de la mano

Si te apegas a una mujer, la maldecirás por despecho.

Nunca será tuyo, debes escribirlo en tu libro.

Salí, hacía frío, tampoco me puse abrigo.

Fue entonces cuando mis ojos se volvieron y mis sentimientos fueron revelados.

Un niño descalzo aparece sobre el parquet

Que la paz llueva del cielo, ¿pedí demasiado?

Nada está en mi poder, yo también estoy acostumbrado a las mentiras

Hubo guerra por la tarde, es paz por la mañana

Lo he intentado y trabajado como un obstáculo en el camino hacia mi fuerza

Cada paso se convirtió en mi rival, competí con la Hidra

Estoy robando lo que escribí y también de  Fatih Uslu

Los que dicen que no puedes hacer un hombre ahora callan

Mira, la vida tiró todo lo que tomó en mi cara

Veo una humanidad, siempre musulmán para sí mismo

Soy feliz si encajo una sílaba en mis líneas

Partí con delirios, todavía tengo esperanzas

Los que me aman más que nada, se olvidaron de lo que pasó

Mi cielo está nublado cuando hay sol en todas las tierras

Es verdad, yo también cometí muchos errores en la vida.

Incluso si tropiezan, siguen de pie

Si no tienes una foto, será una pesadilla en el cielo por la mañana.

Todas mis puertas están cerradas y la llave en mi Creador

Los que me alcanzan están desesperanzados y se lamentan constantemente.

Otro yo cuando escribí, mis manos se debilitaron

Es vergonzoso lo que hice mientras juraba aquí y allá.

Mantente sobrio por última vez cuando lo golpee con reflejos

No entendí nada, ¿cómo pasaron todos estos años?

Nunca he llorado, mis lágrimas son secretas dentro de mí.

La muerte tenia que ser mentira yo tenia que vivir mil siglos

Todos los caminos fueron graduales, mira mis muñecas son insensibles

Nada está en mi poder, yo también estoy acostumbrado a las mentiras

Hubo guerra por la tarde, es paz por la mañana

Lo he intentado y trabajado como un obstáculo en el camino hacia mi fuerza

Cada paso se convirtió en mi rival, competí con la Hidra

Estoy robando lo que escribí y también de  Fatih Uslu

Los que dicen que no puedes hacer un hombre ahora callan

Mira, la vida tiró todo lo que tomó en mi cara

Veo una humanidad, siempre musulmán para sí mismo