Stracone dzieciaki - Grammatik

To pokolenie, które poznało oba systemy

A jednemu z nich Bóg pozwolił mówić ze sceny

Zaklęty w mieście krzyk o tym jak żyjemy

Piszemy, cierpimy, śmiejemy się i starzejemy

Z blizną na sercu z oddechem bloków

Gdzie masz szacunek jak dostrzegą prawdę w twoim oku (ta)

Sukces kredytów lat siedemdziesiątych

To bezwzględność lat dziewięćdziesiątych, skunaj

Stres tej cudownej dwójki, która dała mi życie

Duma tej dwójki, gdy patrzy ma moje życie

A ja patrzę jak rosną dzieciaki ze slajdów

Było różnie, ale zakręty nie poszły na próżne

Nauczeni, że nie wszystko się opłaca

To pokolenie JP II tak różne, dług spłaca

Tak różnie życie pozbawiło nas strachu

Dorastamy, pokolenie straconych dzieciaków

Pozostawieni na rozdrożu mieliśmy jedną opcję

Stracone dzieciaki wybrały wolność i oddech

Do dziś żyjemy według własnych reguł

Pielęgnujemy wartości znane wszystkim od wieków

Od kiedy runął mur i zatarła się granica

Tak wielu z nas naprawdę poznało smak życia

Pokolenie, które uznano za straceńców

I do dziś samo musi walczyć o człowieczeństwo

System wartości wyssany z mlekiem matki

Upadł pod ciężarem świata, który był zbyt brutalny

W jednej chwili dostaliśmy prawie wszystko

Sztuczna dojrzałość kontra cudowne dzieciństwo

Strach w oczach tych, którzy dali nam życie

Obawa o to jak my sami pokierujemy tym życiem

Trudno było się odnaleźć, uwolnić od presji

Przetrwaliśmy, za tamte czasy jesteśmy wdzięczni

Dziś dorastamy, pokolenie pontyfikatu

Niesiemy bagaż pełen życiowych kantów

I choć w sercu Bóg, który mówi o tamtych latach

Jesteśmy świadkiem przemian, nas system nie złamał

Pozostawieni na rozdrożu mieliśmy jedną opcję

Stracone dzieciaki wybrały wolność i oddech

Do dziś żyjemy według własnych reguł

Pielęgnujemy wartości znane wszystkim od wieków

Wiesz, rozumiemy pewien kod, pewien system

Wartości, język, styl, gust, gesty, krok (tak)

Wielu w świecie pozdrowienia z Dublina

Bez narzekań, tak już jest, czasem trzeba tak wybrać

By wygrać, dumne twarze bez względu na sytuację

Mamy swój los w ręku, gniew w sercu

Loża szyderców, wielu było takich głupich

Przebierańców próbujących coś nam narzucić

Wielu dało się stłamsić i odpuściło

O marzenia zawsze trzeba walczyć jak o miłość

Odbicia w lustrze twarzy tych, którzy w nas żyją

Stracone dzieciaki, my kontra Babilon

Jesteśmy elitą nie tłumem, w sercach nosimy dumę

Godność i odwaga w nas, choć czasy trudne

Naznaczeni, kiedyś mądrzejsi, idziemy dalej

I bierzemy los w ręce, chcemy szczęśliwie się zestarzeć

Esta es una generación que conoció ambos sistemas.

Y a uno de ellos Dios le permitió hablar desde el escenario

Un grito encantado en la ciudad sobre cómo vivimos

Escribimos, sufrimos, reímos y envejecemos

Con una cicatriz en el corazón con la respiración de bloques

Donde tienes respeto cuando ven la verdad en tu ojo (sí)

El éxito de los préstamos en los años setenta

Es la crueldad de los noventa, mofeta

El estrés de estos dos maravillosos que me dieron la vida

El orgullo de estos dos como él mira tiene mi vida

Y veo crecer a los niños del tobogán

Fue diferente, pero las vueltas no fueron en vano

Enseñó que no todo vale la pena

Esta generación de JP II es tan diferente que paga la deuda

La vida tan diferente nos privó del miedo

Crecemos, una generación de niños perdidos

A la izquierda en la encrucijada, teníamos una opción

Los niños perdidos eligieron la libertad y el aliento

Hasta el día de hoy, vivimos según nuestras propias reglas.

Valoramos valores conocidos por todos desde hace siglos.

Desde que se derrumbó el muro y se desdibujó la frontera

Muchos de nosotros realmente hemos llegado a conocer el sabor de la vida.

Una generación condenada

Y hasta el día de hoy tiene que luchar por la humanidad él mismo.

Un sistema de valores extraído de la leche materna

Cayó bajo el peso de un mundo demasiado brutal

Tenemos casi todo en un instante.

Madurez artificial versus infancia maravillosa

Miedo en los ojos de los que nos dieron la vida

El miedo de cómo nosotros mismos llevaremos esta vida.

Fue difícil encontrarte a ti mismo, liberarte de la presión

Sobrevivimos, estamos agradecidos por esos tiempos

Hoy estamos creciendo, la generación del pontificado

Llevamos equipaje lleno de bordes de vida.

Y al menos en el corazón de Dios que habla de aquellos años

Somos testigos de los cambios, el sistema no nos ha quebrado

A la izquierda en la encrucijada, teníamos una opción

Los niños perdidos eligieron la libertad y el aliento

Hasta el día de hoy, vivimos según nuestras propias reglas.

Valoramos valores conocidos por todos desde hace siglos.

Sabes, entendemos cierto código, cierto sistema

Valores, lenguaje, estilo, gusto, gestos, paso (yeah)

Saludos desde Dublin a muchos en el mundo

No tengo quejas, así son las cosas, a veces hay que elegir de esa manera.

Para ganar, rostros orgullosos sin importar la situación

Tenemos nuestro destino en la mano, la ira en nuestro corazón

Logia de burladores, muchos eran tan estúpidos

Disfraces tratando de imponernos algo

Muchos fueron reprimidos y dejados ir.

Siempre hay que luchar por los sueños como por el amor

Reflejos en el espejo de los rostros de quienes viven en nosotros

Niños perdidos, nosotros contra Babilonia

Somos la élite, no la multitud, llevamos orgullo en nuestros corazones.

Dignidad y coraje en nosotros, aunque tiempos difíciles

Insidioso, una vez más sabio, seguimos adelante

Y tomamos el destino en nuestras manos, queremos envejecer felices