Kamienie - Grammatik

Krople deszczu na skroniach

Patrzę na Wisłę a kartki mokną w dłoniach

Patrzę na życie, miasto śpi bezpiecznie w domach

Gdzie w każdym z nich mieszka niejedna historia

Czasami wkradam się jak złodziej w czyjeś życie

W brudach brodzę w śmierci i śmiechu zachwycie

Czasem zazdroszczę, czasem nienawidzę

Wiem, że każdy ma swoją drogę ja o swojej wam pisze

I słucham ludzi, w ich oczach widzę siebie

Może naiwnie w solidarność między nami wierzę

W czterech ścianach zaklęty niejeden dramat

Przeklęty, który chcesz wyrzucić z siebie

Wiele bólu, który trochę już zaśniedział

Ale wciąż krzyczy by ktoś o nim opowiedział

Nawet, jeśli będą mówić, że pamiętać nie warto

To my i kamienie jesteśmy świadkiem z przypadku

Chcę wyrzucić z siebie gniew, wyruszam w miasto

Uciekam z miejsca, w którym czuję się zbyt ciasno

Warszawa nie śpi, dzisiaj będzie moją parą

Za ręce przez bruk, nocny spacer ku gwiazdom

Przemierzam miejsca, które znam na pamięć

Tysiące kroków tylko po to by sens znaleźć

Spokojna noc, powoli zanurzam się w ciszy

I tylko wiatr rozwiewa niespokojne myśli

Niby samotnie, jednak mam tu słuchaczy

Dookoła kamienie, które niejedno widziały

I myślę gdyby kamienie mogły mówić

Powiedziałyby prawdę tak różną dla ludzi

To cichy świadek, więc opowiem mu historię

Możesz krzyczeć tu ze mną, wyrzuć to, co siedzi w tobie

Nie bój się, one nigdy nas nie skrzywdzą

To nie ludzie, których oczy ciągle nic nie widzą

Tak wiele bólu dzieje się za kurtyną

Wśród ścian, które milczą

Choć czasem, gdy nastawisz ucho krzyczą, jasne staje się wszystko

Blizny z przeszłości drogą by zrozumieć przyszłość

Odpowiedzi czasem leżą tak blisko

Wystarczy sięgnąć by wiedzieć, co jest przede mną

Zbieram brudy samemu brudząc ręce

Patrzę w mrok, mrok patrzy w moje serce

Wiem więcej, ale też mniej mogę znieść

Gdzie jest spokój, kuszą drzwi, w które można wejść

W każdej chwili wolność popłynie z każdej żyły

Lecz to za łatwe wciąż mam w sobie tyle siły

By żyć, oddychać pełną piersią

Chociaż czasem mam dość i oddech przychodzi ciężko

Niech żyje życie nawet, gdy wszystko przepadnie

Ja usnę, ale kamienie będą mówić za mnie

Tak niewiele mi potrzeba żebym znalazł swój spokój

Chcę budzić się rano i mieć kogoś przy boku

Chcę znów zaufać nie dostawać ciosów w plecy

Bo życie to chwila ja tą chwilą chcę się cieszyć

Staram się walczyć z własnymi słabościami

Jestem jedynie człowiekiem i często nie znam granic

Wierzę mocno, że wszystko wkrótce się ułoży

A dziś mówię kamieniom o tym, co najbardziej boli

Tyle razy uciekałem i nie chciałem rozmawiać

Zawsze sam z problemami tak z życiem chciałem się zmagać

Jednak z czasem zauważyłem tę różnicę

Że gdy krzyczę głośno to mam sumienie czyste

I nawet, gdy milczysz i nie chcesz mnie słuchać

A moje słowa to dla ciebie tylko pustka

Wiem co robić i szybko znajdę nowy powód

By wyjść z domu i odwiedzić me kamienie znowu

Gotas de lluvia en las sienes

Miro el Vístula y las páginas están mojadas en mis manos.

Miro la vida, la ciudad duerme segura en las casas

Donde más de una historia vive en cada uno de ellos

A veces me meto en la vida de alguien como un ladrón

Vadeo en la suciedad de la muerte y me deleito en la risa

A veces estoy celoso, a veces odio

Sé que cada uno tiene su manera y te escribo sobre la suya.

Y escucho a la gente, me veo en sus ojos

Tal vez creo ingenuamente en la solidaridad entre nosotros

Más de un drama encantado entre cuatro paredes

Maldito que quieras salir de tu camino

Mucho dolor, que ya se ha sentido un poco dormido

Pero sigue gritando que alguien hable de él.

Aunque digan que no vale la pena recordar

Nosotros y las piedras somos testigos por casualidad

Quiero dejar ir mi ira, me voy a la ciudad

Huyo de un lugar donde se siente demasiado apretado

Varsovia está despierta, hoy será mi pareja

Manos en el pavimento, un paseo nocturno hacia las estrellas

Viajo por lugares que me sé de memoria

Miles de pasos solo para tener sentido

Noche tranquila, me hundo lentamente en el silencio

Y solo el viento disipa los pensamientos ansiosos

Aparentemente solo, pero tengo oyentes aquí

Hay piedras alrededor de las cuales muchos han visto

Y creo que si las piedras pudieran hablar

Dirían una verdad tan diferente para las personas

Es un testigo silencioso, así que le contaré una historia.

Puedes gritar aquí conmigo, tirar lo que hay en ti

No tengas miedo, nunca nos harán daño.

No son personas cuyos ojos todavía no pueden ver nada.

Tanto dolor está pasando detrás de la cortina

Entre las paredes silenciosas

Aunque a veces cuando afinas el oído gritan, todo se aclara

Cicatrices del pasado: una forma de entender el futuro

Las respuestas están tan cerca a veces

Basta estirar la mano para saber lo que hay delante de mí.

Yo mismo recojo la suciedad ensuciándome las manos

Miro en la oscuridad, la oscuridad mira en mi corazón

Sé más, pero también puedo tomar menos

Donde hay paz, hay puertas por las que se puede entrar

En cualquier momento, la libertad fluirá de cada vena.

Pero es demasiado fácil, todavía tengo mucha fuerza

Para vivir, respira plenamente

Aunque a veces estoy harto y me cuesta respirar

Viva la vida aun cuando todo este perdido

Me dormiré, pero las piedras hablarán por mí

Necesito tan poco para encontrar mi paz

Quiero despertarme por la mañana y tener a alguien a mi lado.

Quiero volver a confiar para no ser apuñalado por la espalda

Porque la vida es un momento, quiero disfrutar este momento

Intento luchar contra mis propias debilidades.

Solo soy humano y, a menudo, no conozco fronteras.

Creo firmemente que todo estará bien pronto.

Y hoy le digo a las piedras lo que más duele

Me escapé tantas veces y no quería hablar.

Siempre solo con problemas, así que quería luchar con la vida.

Sin embargo, noté esta diferencia con el tiempo.

Que cuando grito fuerte mi conciencia esta tranquila

Y aun cuando callas y no me quieres escuchar

Y mis palabras son solo vacío para ti

Sé qué hacer y encontraré rápidamente una nueva razón.

Salir a visitar mis piedras otra vez