Hamsafar - Googoosh

تو از کدوم قصه ای که خواستنت عادته

نبودنت فاجعه بودنت امنیته

تو از کدوم سرزمین تو از کدوم هوایی

که از قبیله ی من یه آسمون جدایی

اهل هر جا که باشی قاصد شکفتنی

توی بهت و دغدغه ناجی قلب منی

پاکی آبی یا ابر نه خدایا شبنمی

قد آغوش منی نه زیادی نه کمی

منو با خودت ببر ای تو تکیه گاه من

خوبه مثل تن تو با تو همسفر شدن

منو با خودت ببر من به رفتن قانعم

خواستنی هر چی که هست

تو بخوای من قانعم

ای بوی تو گرفته تن پوش کهنه ی من

چه خوبه با تو رفتن رفتن همیشه رفتن

چه خوبه مثل سایه همسفر تو بودن

هم قدم جاده ها تن به سفر سپردن

چی می شد شعر سفر بیت آخرین نداشت

عمر پوچ من و تو دم واپسین نداشت

آخر شعر سفر آخر عمر منه

لحظه ی مردن من لحظه ی رسیدنه

منو با خودت ببر ای تو تکیه گاه من

خوبه مثل تن تو با تو همسفر شدن

منو با خودت ببر من حریص رفتنم

عاشق فتح افق دشمن برگشتنم

منو با خودت ببر منو با خودت ببر

¿A qué historia estás acostumbrado?

Tu ausencia es una catástrofe, tu seguridad

de que tierra eres de que aire

Eso es una separación de mi tribu.

Dondequiera que estés, un mensajero floreciente

eres el salvador de mi corazon

Pureza de azul o nube, sin dios del rocío

La altura de mis brazos no es ni mucha ni poca

Llévame contigo, eres mi apoyo

Es bueno viajar contigo como tu cuerpo

llevame contigo me voy

Lo que quieras

quieres que yo este satisfecho

O hueles mi túnica vieja

Es bueno ir contigo siempre vas

Que bueno es ser como la sombra de tu compañero

Haz un viaje por los caminos

¿Por qué no pudo viajar el poema del último verso?

Mi vida absurda y la tuya no tuvieron fin

El último poema del viaje del final de mi vida.

El momento de mi muerte es el momento de la llegada.

Llévame contigo, eres mi apoyo

Es bueno viajar contigo como tu cuerpo

Llévame contigo, estoy ansioso por ir

Me encanta conquistar el horizonte del enemigo

Llévame contigo Llévame contigo