Tosa Vradia - Giorgos Mazonakis

Στον εαυτό μου δεν θ' απαντήσω ποια μεθυσμένα χείλη πάω να φιλήσω

Κι αυτή τη νύχτα που΄ναι μεγάλη με ποιο κορμί χαμένο θα΄μαι πάλι

Τον εαυτό μου θα συγχωρέσω που όλα όσα δε γουστάρω θα μπορέσω

Πάλι τα ίδια θα καταφέρω, ούτε στο σπίτι να γυρίσω δεν θα ξέρω

Μοναξιά θάλασσα

Έφυγες και άδειασα

Τόσα βράδια σκοτωμένα αποκλείστηκα για σένα

Δύσκολα ξημέρωσα

Ποιο ποτό πανάθεμα το να το πιω να πέσω κάτω

Σαν να με μαχαίρωσαν

Τόσα βράδια σκοτωμένα είναι ζωντανά για μένα

Μόνο εσύ τα ξέχασες

Γέμισες την αγκαλιά μου, τώρα στοίχιωσε η καρδιά μου

Σ' έχασα και μ' έχασες

Τον εαυτό μου θα συγχωρέσω που με χαμόγελο απ΄τον γκρεμό θα πέσω

Όλα τα λάθη για συντροφιά μου και από εσένα τίποτα μπροστά μου

no me voy a responder que labios de borracho voy a besar

Y esta noche es un gran día con el que cuerpo perdido seré enterrado de nuevo

Me perdonaré que podré hacer todo lo que no me gusta.

volvere a hacer lo mismo, no sabre ni cuando volver a casa

mar de soledad

te fuiste y yo vacié

Tantas noches muertas fui excluida por ti

me costó mucho despertar

Que maldición beberlo para caer

como si me apuñalaran

Tantas noches muertas están vivas para mí

solo tu olvidaste

Llenaste mis brazos, ahora mi corazón está alineado

Te perdí y me perdiste

Me perdonaré por caerme de un precipicio con una sonrisa.

Todos los errores por mi empresa y de ti nada delante de mi