Terma - Giorgos Mazonakis

Νύχτα κενή θησείο - γκάζι

Νύχτα αφιλόξενη σου μοιάζει

Σε έρημα σπίτια και κολώνες

Οι διαλυμένες μας εικόνες.

Στα νοερά σε ανακρίνω

Τη μοναξιά μου όλη πίνω

Και σαν καβγάς σε καφενείο

Μες στο μυαλό μου παίζουν δυό φωνές.

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

Την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

Τη θύμησή σου εγκαταλείπω

Αφού το ίδιο δε σου λείπω.

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

Την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

Κι αν το παράπονο με πάει

Δε στη χρωστάω τέτοια χάρη.

Λευκό χαρτί σε ρίχνω πια

Στου αναπτήρα τη φωτιά.

Κόντρα καιρό στην ανηφόρα

Εσύ στα απορριμματοφόρα

Μαζί με τ' άλλα τα σκουπίδια

Χωρίς αρώματα στολίδια.

Mε τ' αύριο σβησμένο φάρο

Σαν το βρεγμένο μου τσιγάρο

Θα περισώσω το αντίο

Και μια θα ακούω από τις δυό φωνές.

Estuche vacío nocturno - acelerador

Te parece una noche inhóspita

En casas y columnas desiertas

Nuestras imágenes destrozadas.

En mi mente te interrogo

bebo toda mi soledad

Y como una pelea en un café

Dos voces suenan en mi mente.

Y abro la voz que dice fin

La otra que extrañas, la pagué con sangre

dejo tu recuerdo

Ya que no te pierdas lo mismo.

Y abro la voz que dice fin

La otra que extrañas, la pagué con sangre

Y si la denuncia va a mi

No te debo tal gracia.

Te tiro papel blanco ahora

En el encendedor el fuego.

Contra el tiempo cuesta arriba

Tú en los camiones de basura

Junto con la otra basura

Adornos sin perfume.

Con el faro apagado mañana

Como mi cigarrillo mojado

me despediré

Y oiré una de ambas voces.