Mou Milas Ma Noiotho Monos - Giorgos Mazonakis

Σαν φεγγάρι που τις νύχτες αλητεύει

Η καρδιά μου στο σκοτάδι ταξιδεύει

Κάτι ψάχνει για να βρει

Το ποτήρι μες στα χείλη μου ραγίζει

Ένα σώμα που πονάει τραυματίζει

Και ν' αλλάξει δε μπορεί

Μου μιλάς μα νοιώθω μόνος

Σαν δραπέτης φεύγει ο χρόνος

Και τον ψάχνεις στην στροφή

Μου μιλάς μα νοιώθω μόνος

Φίλος μένει μόνο ο πόνος

Δεν υπάρχει επαφή

Σε κοιτάζω μες στα μάτια δεν με βλέπεις

Τη ζωή μου στο λεπτό την ανατρέπεις

Και δεν έχεις τι να πεις

Κι όλο ψάχνω μες στο χάος που με ζώνει

Βλέπω πλήθος κι όμως είναι όλοι μόνοι

Μένει ο ήχος της σιωπής

Como una luna que vaga en la noche

Mi corazón en la oscuridad viaja

Él está buscando algo para encontrar

El vidrio en mis labios se está agrietando

Un cuerpo que duele duele

Y no puede cambiar

Me hablas pero me siento solo

El tiempo vuela como un fugitivo

Y lo buscas en el turno

Me hablas pero me siento solo

Solo el dolor sigue siendo un amigo

no hay contacto

te miro a los ojos tu no me ves

Pones mi vida patas arriba en un minuto

Y no tienes nada que decir

Y sigo buscando en el caos que me rodea

Veo una multitud y, sin embargo, están solos.

El sonido del silencio permanece