Mono Emena Fovamai - Giorgos Mazonakis

Και ξεφυλλίζω της ζωής μου το βιβλίο

Βλέπω να κλείνει εμπρός μου ο ορίζοντας

Μες στην ομίχλη· κι έτσι μόνος παραλύω

Φεύγω στη νύχτα, την καρδιά μου βρίζοντας

Δεν φοβάμαι τους άλλους, μόνο εμένα φοβάμαι

Με σκοτώνουν τις νύχτες όσα ακόμα θυμάμαι

Από αγάπες χαμένες κι από λάθη δικά μου

Την καρδιά μου την βρίζω που δεν είσαι κοντά μου

Δεν φοβάμαι τους άλλους, μόνο εμένα φοβάμαι

Με σκοτώνουν τις νύχτες όσα ακόμα θυμάμαι

Ανάμεσά μας το σκοτάδι και οι τύψεις

Και πώς να πούμε λόγια που δεν τα `παμε;

Θα `θελα απόψε στο κορμί σου να με κρύψεις

Και να σου λέω «πιο πολύ αγάπα με»

Y hojeo el libro de mi vida

Veo el horizonte cerrándose frente a mí

En la niebla; y así estoy paralizado solo

Me voy de noche, maldiciendo mi corazón

No tengo miedo de los demás, solo tengo miedo de mí mismo.

Lo que aún recuerdo me mata de noche

De los amores perdidos y de mis errores

Maldigo mi corazón que no estés cerca de mí

No tengo miedo de los demás, solo tengo miedo de mí mismo.

Lo que aún recuerdo me mata de noche

Entre nosotros oscuridad y remordimiento

¿Y cómo podemos decir palabras que no nos gustan?

Quisiera que me escondas en tu cuerpo esta noche

Y decirte "quiéreme más"