Usmiech Smierci - Dzem

Gdy o łzę uderza łza, znowu widzę

Twoich ust tak piękny kształt

Jestem teraz teraz sam ucichł wokół szum i gwar

Wszyscy ze swoimi, lub do swoich poszli żon

Kto pomoże, teraz kto?

Znaleźć mi w tej ciszy twarz

Mojej małej, którą dawno już

Śmierć okrutna zabrała mi

Pamiętam, pamiętam dobrze ją

Jak weszła przez zamknięte drzwi

Nie mogłem w to uwierzyć

Lecz Ty wiedziałaś już

Że to śmierć odwiedziła nasz dom

I krzyczałem: «Nie zabieraj jej

Zostaw małą, zostaw proszę Cię!»

Ale ona tylko uśmiechnęła się

Mówiąc: «Ma już tylko mnie.»

Siedziałem na Twym łóżku ściskając Twoją dłoń

Lecz ona chłodna była już

Potem tylko przez chwilę widziałem taniec Twój

Taniec Twój ze straszną śmiercią

Wiem, że ona do wszystkich, do mnie też

Wejdzie dumnie przez zamknięte drzwi

I do tańca mnie zaprosi bym

Moją małą spotkać mógł

Moją małą, moją małą spotkać mógł

Gdy o łzę uderza łza, znowu widzę…

Cuando una lágrima golpea una lágrima, veo de nuevo

De tus labios tan bella forma

Ahora estoy solo tranquilo alrededor del zumbido y el zumbido

Todos iban con sus esposas o con los suyos.

¿Quién ayudará, ahora quién?

Encuentra mi rostro en este silencio

Mi pequeña, que hace mucho tiempo

La muerte cruel me llevó

Yo la recuerdo, la recuerdo bien

Mientras entraba por la puerta cerrada

no podía creerlo

pero tu ya lo sabias

Que fue la muerte la que visitó nuestro hogar

Y yo grité, «No te la lleves

¡Déjala bebé, déjala por favor!»

Pero ella solo sonrió

Diciendo: "Él sólo me tiene a mí".

Me senté en tu cama apretando tu mano

Pero ella ya era genial

Entonces vi tu baile solo por un momento

tu baile con la muerte terrible

Sé que ella trabaja para todos, yo también

Entrará orgulloso por una puerta cerrada

Y me invitaria a bailar

Podría conocer a mi pequeño

Podría conocer a mi pequeña, mi pequeña

Cuando una lágrima choca contra una lágrima, vuelvo a ver...