Ballada o dziwnym malarzu - Dzem

Puste kieszenie i torba pełna snów

Oto malarz dziwny, który bywał tu

Wszyscy go znali, wiedzieli o tym, że

Duszę swą zaprzedał światu pędzli stu

Nie wierzył ludziom i sobie chyba też

Zbyt wiele bólu doznał, za dużo wylał łez

Karmiony pogardą i rzuconym groszem

Często tu siedział, obrazy sprzedać chciał

Kto choć jeden kupi dziś?

Nie wiedziałeś skręcasz w lewo, chcesz już iść

A być może, gdy zobaczysz właśnie je

Znajdziesz słabość swą i marzenia blask

Kto wie?

Życie swe zamienił w deliryczny sen

Gubiąc gdzieś po drodze prawdę swą i sens

By w końcu się odważyć i zapukać tam

Gdzie teraz białą farbą maluje wieczny czas

Kto choć jeden kupi dziś

Nie widziałeś, skręcasz w lewo chcesz już iść

A być może, gdy zobaczysz właśnie je

Znajdziesz słabość swą i marzenia blask

Kto wie?

Bolsillos vacíos y una bolsa llena de sueños

Aquí está el extraño pintor que estuvo aquí.

Todos lo conocían, sabían que

Ha vendido su alma al mundo por cien pinceles

No le creía a la gente, y tampoco se creía a sí mismo.

Había sufrido demasiado dolor, derramado demasiadas lágrimas

Alimentado con desprecio y un centavo tirado

A menudo se sentaba aquí, quería vender sus pinturas.

¿Quién comprará al menos uno hoy?

No sabías que giras a la izquierda, quieres ir ahora

Tal vez cuando los ves solo a ellos

Encontrarás tu debilidad y tus sueños brillarán

¿Quién sabe?

Convirtió su vida en un sueño delirante

Perdiendo tu verdad y significado en algún lugar del camino

Para finalmente atreverse y tocar allí

Donde ahora con pintura blanca pinta el tiempo eterno

quien va a comprar uno hoy

No viste, giras a la izquierda, te quieres ir

Tal vez cuando los ves solo a ellos

Encontrarás tu debilidad y tus sueños brillarán

¿Quién sabe?