Lustro - Deep

Wyraz twej twarzy doprowadza do szału mnie i nie mogę go znieźć

Podpuchnięta morda, wysuszone wargi i oczy zbite jak pies

Kiedy znowu kłamiesz nie mogę już słuchać chciałbym ci przyjebać w pysk

Za wszystko co było i wszystko co jest, za awantury i krzyk

Nie mogę uwierzyć że kiedyś byłeś niewinny i słodki jak dziecko

Urodzony z matki nieskalany niczym nie spoglądałeś zdradziecko

Lecz potem wyrosłeś, zmieniła cię szkoła, koledzy czy tam nie wiem co

Można zrzucać winę, tłumaczyć się światem i tak nie wiem po co to

Chciałbym rzec coś miłego na twój temat, ale nic nie wymyślę

Więc pierdol się, jesteś zerem i gnojem przez grzechy obecne i przyszłe

Kiedyś ssałeś kciuk przykryty w łóżeczku w ciepłej pościeli

Teraz wkładasz pistolet do ust, zasłaniasz twarz nim wystrzeli

Mdli mnie od tego co mówisz, od tego co robisz, od tego kim jesteś

Dawno powinni ci podać zastrzyk, prąd na drewnianym krześle

Powiedz czy kiedy patrzysz w lustro słuchasz co mówię do ciebie

I dlaczego przez ten cały monolog gapię się kurwa na siebie

Nienawidzimy siebie, choć umiemy kochać też

Wystarczy jeden gest i całe zło traci sens

Ale gubimy tutaj małe dziecko w sobie

Po drodze gdzieś między kołyską a grobem

Nienawidzimy siebie, choć umiemy kochać też

Wystarczy jeden gest i całe zło traci sens

Ale gubimy tutaj małe dziecko w sobie

Po drodze gdzieś między kołyską a grobem

W piekle trzymają miejsce na ciebie to cela z wykutym imieniem

Zamknięta jest na 4 spusty byś mógł się w środku zagryźć sumieniem

Badzie trudne bo warczysz i gryziesz non stop przez całe życie

Tam w swoim żywiole będziesz mógł po wieki przeżywać jak się droczycie

Na wszystkich przychodzi czas więc pocieszam się na ciebie nadejdzie

Myślałeś kiedyś co zostawisz po sobie w spisanym testamencie?

Co wyryje historia twoja w skałach granitu ciosanych w prostokąt

Tłumaczeń mam potąd, wymiotować mi się chcę gdy zasłaniasz się flotą

Mogłeś być wielki przenosić góry, dawać uśmiech i szczęście

Są epizody lecz generalnie myślałeś o sobie częściej

Nie wierzę w żadne słowo twoje, wbiłbym ci knebel w mordę

Gdyby to cokolwiek dało, gdybyś się przez to obudził i zmienił na dobre

Nie chcę być tobą, pierdol się, nie jesteś lepszy w końcu się zwierzę

Panoszysz się jak penery na blokach dumny że świat

U stóp ci leży Powiedz czy kiedy patrzysz w lustro nie jest

Ci wstyd z tym uśmiechem

Już wiem dlaczego patrzę na siebie bo też jak ty jestem

Człowiekiem

Nienawidzimy siebie, choć umiemy kochać też

Wystarczy jeden gest i całe zło traci sens

Ale gubimy tutaj małe dziecko w sobie

Po drodze gdzieś między kołyską a grobem

Nienawidzimy siebie, choć umiemy kochać też

Wystarczy jeden gest i całe zło traci sens

Ale gubimy tutaj małe dziecko w sobie

Po drodze gdzieś między kołyską a grobem

Nienawidzimy siebie, choć umiemy kochać też

Wystarczy jeden gest i całe zło traci sens

Ale gubimy tutaj małe dziecko w sobie

Po drodze gdzieś między kołyską a grobem

Nienawidzimy siebie, choć umiemy kochać też

Wystarczy jeden gest i całe zło traci sens

Ale gubimy tutaj małe dziecko w sobie

Po drodze gdzieś między kołyską a grobem

La mirada en tu cara me vuelve loco y no lo soporto

Cara hinchada, labios secos y ojos agrupados como los de un perro.

Cuando vuelvas a mentir, ya no puedo escuchar, me gustaría darte un puñetazo en la boca.

Por todo lo que fue y todo lo que es, por riñas y gritos

No puedo creer que alguna vez fuiste inocente y dulce como un niño

Nacido de tu madre sin mancha, miraste traidoramente

Pero luego creciste, la escuela te cambió, los amigos o no sé qué

Puedes echarle la culpa, explicarte con el mundo y no sé para qué sirve

Quisiera decir algo bonito de ti, pero no se me ocurrirá nada.

Así que vete a la mierda, eres cero y estiércol para los pecados presentes y futuros

Te chupabas el dedo tapado en una cuna con sábanas calentitas

Ahora ponte el arma en la boca, cubre tu cara con ella antes de que dispare

Me siento enfermo por lo que dices, por lo que haces, por lo que eres

Hace mucho tiempo te deberían poner una inyección, electricidad en una silla de madera

Dime si estás escuchando lo que digo cuando te miras en el espejo

¿Y por qué me estoy mirando todo este monólogo?

Nos odiamos a nosotros mismos, aunque también sabemos amar

Un gesto es suficiente y todo mal pierde su sentido

Pero estamos perdiendo un niño pequeño en nosotros mismos aquí

En algún lugar entre la cuna y la tumba en el camino

Nos odiamos a nosotros mismos, aunque también sabemos amar

Un gesto es suficiente y todo mal pierde su sentido

Pero estamos perdiendo un niño pequeño en nosotros mismos aquí

En algún lugar entre la cuna y la tumba en el camino

En el infierno te guardan un lugar en una celda con tu nombre grabado

Se cierra con 4 gatillos para que te muerdas la conciencia por dentro

Es duro porque gruñes y muerdes sin parar toda la vida

Allí, en su elemento, podrán experimentar burlarse mutuamente para siempre.

Llega el momento para todos asi que me consuelo por ti ya llegara

¿Alguna vez has pensado en lo que dejarás en tu testamento escrito?

Lo que tu historia grabará en las rocas de granito talladas en un rectángulo

No tengo traducciones, quiero vomitar cuando te cubres con una flota

Podrías ser genial para mover montañas, regalarte una sonrisa y felicidad

Hay episodios, pero generalmente has pensado en ti mismo con más frecuencia.

No creo ninguna de tus palabras, te amordazaría la boca

Si pudiera hacer algo, si pudiera despertarte y cambiar para siempre

No quiero ser tú, vete a la mierda, no eres mejor al final para ser un animal.

Deambulas como centavos en los bloques, orgulloso de que el mundo

Está a tus pies, dime si te miras al espejo

Te avergüenzas con esa sonrisa

Ya sé por qué me miro porque soy demasiado

Humano

Nos odiamos a nosotros mismos, aunque también sabemos amar

Un gesto es suficiente y todo mal pierde su sentido

Pero estamos perdiendo un niño pequeño en nosotros mismos aquí

En algún lugar entre la cuna y la tumba en el camino

Nos odiamos a nosotros mismos, aunque también sabemos amar

Un gesto es suficiente y todo mal pierde su sentido

Pero estamos perdiendo un niño pequeño en nosotros mismos aquí

En algún lugar entre la cuna y la tumba en el camino

Nos odiamos a nosotros mismos, aunque también sabemos amar

Un gesto es suficiente y todo mal pierde su sentido

Pero estamos perdiendo un niño pequeño en nosotros mismos aquí

En algún lugar entre la cuna y la tumba en el camino

Nos odiamos a nosotros mismos, aunque también sabemos amar

Un gesto es suficiente y todo mal pierde su sentido

Pero estamos perdiendo un niño pequeño en nosotros mismos aquí

En algún lugar entre la cuna y la tumba en el camino