Savaş Çocukları - Ceza

Zaman kavramı kalmadı, anlayış yok

Savaş her beyinde pozitif olasılık

Dikkat et, merhamet el verdi şiddete

Zimmetimde kaldı Rap, Ceza sınırdaki sosyete

Her gün acı kader, gömülü tarlalar, yaktı, can aldı

Can tatlı ama kan aktı, kan aktı, kan

Yandı kaç yürek, gömdü kaç kürek?

Körpe can

Özgürlük bitti mayınlarla

Kimi doğdu Bağdat ortasında, kimi Babylon’da

Kiminin saçı afro kimi de Hollywood’lu

Orada mutlu ama şans ters gitti kimine

Doğdu gözünü savaşa açtı

Yaşıtlarından farkı yanlış zamanda

Yanlış yerde buldu kendini

Ailesini ölümcül ideoloji kurbanlarını bekler

Tüfekler, oyuncak mermiler misket mi?

Dondurma hayal de bombalar gerçek mi?

Savaş çocukları suçlular gibi

Her gün öldüler, ışıklarını yitirdiler

Ayaklarını kaybettiler

«Hürriyet protez olmaz.»

bunu öğrendiler

Gözyaşlarında fayda yok, düşen her damla yağmur olsa

Sel olur, kötülük boğulur, ateş soğur

Kan ağlamakta olanı göz görmez oldu

Bak, yüz çevirme, yüzleş kendinle

Acı dolu kaç nesil resim çekti?

Malzeme

Olan insanoğlu soğudu, toprak oldu, kalmadı aşk

Buluşma noktası toplu mezarlar, yananlar

Anne karnında katledilenler

«Oh!»

Çeken kimse lanet

Şeytanın yüzüne yansımış silüeti kahpe iblis

Kramp girdi kalplere, barış gitti tatile

Meydansa kaldı katile, katillere

Çocuk hep ağladı, çocuklar hep ezildi

Oyuncakları silah, minik taş atan elleri

Soğuk nefesleri, boğuk baktı gözleri

Neler gördü toyken, aç yattı dünya tokken

Mutluluğu azaldı çokken, kaçamadı, battı hep diken

Savaş gülmenin hırsızı, huzur bozan

Alaybozan misali yankılar

Hasreti körükleyen, derdine dert ekleyen

Tarihe kazınan utanç tabloları

Henüz sarılmamış kanlı savaş yaraları

Yaralardan herkes aldı hisse

Hayalleri yok oldu, kâbusa dönüştü

Bunlara sebep olan bir bilse nafile

Çocukların salıncağı alev alev yandı

Kül oldu, umutlarla birlikte girdi toprak altına

Milyonlarca mayın avını bekler

Acı körükler, yıkılan evler, kara bulutlar

Yiten umutlar, ölü vücutlar, masum eller

Karayelden estiler, durdu körpe kalpler

Atom bombasıyla sakat doğan bedenler ödenemez bir bedel

Çocuklar ölmesin savaşta

Savaş denen şey, biraz yavaşla

Adil ol, hedefi doğru seç, minik bedenleri yok etme

Kaderi onlar çizmedi

Yetti artık göz yaşı, onlar gülmeli!

Sin concepto de tiempo, sin comprensión

La guerra es una posibilidad positiva en cada cerebro

Cuidado, la misericordia permitió la violencia

He sido malversado Rap, el castigo es una sociedad límite

Todos los días el destino amargo, campos enterrados, quemados, se llevaron vidas

El alma es dulce pero sangra, sangra, sangra

¿Cuántos corazones quemados, cuántas palas enterradas?

alma joven

Se acabó la libertad con las minas

Algunos nacieron en medio de Bagdad, algunos en Babilonia

Algunos tienen cabello afro, algunos son de Hollywood

Feliz allí, pero la suerte salió mal para algunos.

Nació abrió los ojos a la guerra

Diferencia de los compañeros en el momento equivocado

se encontró en el lugar equivocado

Su familia espera a las víctimas de la ideología mortal

¿Rifles, balas de juguete, canicas?

El helado es un sueño, pero ¿las bombas son reales?

Los niños de la guerra son como criminales

Murieron todos los días, perdieron su luz

perdieron los pies

"Hürriyet no es una prótesis".

aprendieron que

De nada sirven las lágrimas, aunque caiga cada gota de lluvia

Inundaciones, el mal se ahoga, el fuego se enfría

El que estaba llorando sangre estaba fuera de la vista

Mira, no te alejes, enfréntate a ti mismo

¿Cuántas generaciones de dolor tomaron fotografías?

Material

El ser humano se ha enfriado, convertido en tierra, ya no queda amor.

Punto de encuentro fosas comunes, quema

Asesinado en el útero

"¡Vaya!"

mierda de remolque

Silueta reflejada del demonio de la perra de la cara del diablo

El calambre entró en los corazones, la paz se fue de vacaciones

La plaza se la deja al asesino, a los asesinos

El niño siempre lloraba, los niños siempre estaban aplastados

Sus juguetes son pistolas, sus manos lanzan pequeñas piedras.

Alientos fríos, ojos sofocados

¿Qué vio cuando era joven, se acostaba con hambre, cuando el mundo estaba lleno?

Cuando su felicidad disminuía mucho, no podía escapar, siempre tenía espinas.

La guerra es la ladrona de la risa, la perturbadora

Ecos como burla

El que alimenta el anhelo, añade problemas a sus problemas

Cuadros de la vergüenza grabados en la historia

sangrientas heridas de guerra aún no curadas

Todos tomaron parte de las heridas.

Sus sueños se desvanecieron, se convirtieron en pesadillas.

Es inútil si alguien sabe lo que los está causando.

Columpio infantil en llamas

Se convirtió en cenizas, pasó a la clandestinidad con esperanzas

Millones de minas esperan su cacería

Amargos fuelles, casas destruidas, nubes oscuras

Esperanzas perdidas, cadáveres, manos inocentes

Soplaron del viento negro, los corazones jóvenes se detuvieron

Los cuerpos que nacen lisiados por la bomba atómica tienen un precio inasequible

Los niños no deberían morir en la guerra.

Esta cosa llamada guerra, reduce la velocidad un poco

Sea justo, elija el objetivo correcto, no destruya cuerpos diminutos

Destino que no dibujaron

¡Basta de lágrimas, deben reírse!