Sana Geldim - Bülent Ortaçgil

Çocuklar gibi çaresiz

Büyükler kadar doyumsuz

Susamış ve su bulamamış gibi

Kalktım sana geldim

Herkes kendinden biraz kaçar

Yataklarda aynı iz

Aynalarda aynı yüz

Cebinde yeni bir şey var mı diye

Kalktım sana geldim

Yollar yokuş, yoruluyor insan

Hababam debabam hiç farketmeden

Bambaşka bir yerlere gidiyorken

Kalktım sana geldim

Başka kokular, başka tatlar aramaktansa

Hep aynı öyküyü yeniden anlatmaktansa

Yaşadığımızın adı nedir diye sormaktansa

Sana geldim

Alargada kalmış gibi kıyısız

Hiç ölmeyecekmiş gibi kayıtsız

Biraz kılıksız biraz keyfsiz

Kalktım sana geldim

Yollar yokuş, yoruluyor insan

Hababam debabam hiç farketmeden

Bambaşka bir yerlere gidiyorken

Kalktım sana geldim

Sonu gelmez sorumluluklar

Hep savunmalar, hep savunmalar

Ya acıtan ayrıntılar nedir diye

Kalktım sana geldim

indefensos como niños

Tan insaciables como los adultos.

Como si tuviera sed y no pudiera encontrar agua.

Me levanté y vine a ti

Todos huyen de sí mismos.

Mismo rastro en las camas.

la misma cara en los espejos

A ver si tienes algo nuevo en el bolsillo

Me levanté y vine a ti

Los caminos son cuesta arriba, la gente se cansa

Mi abuelo, mi abuelo, sin darme cuenta

Cuando vas a otro lugar

Me levanté y vine a ti

Más que buscar otros olores, otros gustos

En lugar de volver a contar la misma historia una y otra vez

En lugar de preguntar cuál es el nombre de aquel en el que vivimos

vine a ti

Sin costas como en Alarga

Indiferente como si nunca fuera a morir

un poco desaliñado un poco descuidado

Me levanté y vine a ti

Los caminos son cuesta arriba, la gente se cansa

Mi abuelo, mi abuelo, sin darme cuenta

Cuando vas a otro lugar

Me levanté y vine a ti

responsabilidades interminables

Siempre defensas, siempre defensas

¿Qué hay de los detalles que duelen?

Me levanté y vine a ti