İstasyon İnsanları - Teoman, Bülent Ortaçgil

Ruhi’dir benim adım hiç çıkamam evimden

Dostlar uydururum hayali mutluyumdur bu yüzden

Bir çiçek dürbününden insanlara bakarken

Bir gün bir istasyon gördüm trenleri geciken

Yolcular ellerinde tek gidişlik bir bilet

Henüz bilmeseler de hayat bundan ibaret

İstasyon insanları buradalar tesadüfen

Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden

Eskiden çok eskiden ben daha çok küçükken

Henüz cennet plajı otopark olmamışken

Mercanların arasında küçük balıklar vardı

En güzelleri el boyunda kavuniçi olanlardı

Bir gün bir rüya gördüm o kavuniçi balık benmişim

Büyümem beklenmeden afiyetle yenmişim

İstasyon insanları buradalar tesadüfen

Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden

Ruhi’dir benim adım

Bir sırrım var saklarım

Ama görünce anlarsınız

Yalnız dikkat acımayın acınmak canımı en çok acıtandır

İstasyon insanları buradalar tesadüfen

Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden

Mi nombre es Ruhi, nunca puedo salir de mi casa.

Hago amigos, así que soy feliz

Mirando a la gente a través de un caleidoscopio

Un día vi una estación con trenes retrasados

Los pasajeros tienen un billete de ida

Incluso si aún no lo saben, de eso se trata la vida.

La gente de la estación está aquí por casualidad.

Soñar con el mismo sueño e ir a diferentes lugares

Hace mucho tiempo cuando yo era muy joven

Si bien Paradise Beach aún no es un estacionamiento

Había pequeños peces entre los corales.

Los más bonitos eran los de melón del tamaño de una mano.

Un día soñé que yo era ese pez naranja.

Me comieron sin esperar mi crecimiento

La gente de la estación está aquí por casualidad.

Soñar con el mismo sueño e ir a diferentes lugares

ruhi es mi nombre

tengo un secreto que guardo

Pero lo entenderás cuando veas

Solo ten cuidado, no tengas lástima, la lástima me duele más

La gente de la estación está aquí por casualidad.

Soñar con el mismo sueño e ir a diferentes lugares